در شب میلاد رسول گرامی اسلام(ص) که مقارن با 23 فروردین 1332 بوده است
در شهر نیشابور به دنیا آمدم و از شش سالگی بنا به شغل پدر و انتقالی ایشان به اتفاق خانواده به مشهد مهاجرت کردیم.

کلاس اول تا سوم را در دبستان خیام و سال های چهارم تا ششم ابتدایی را در دبستان ابن سینا ی شهر مشهد گذرانده و پس از آن وارد آموزشگاه حرفه ای رضاشاه سابق شدم، دوره ی سه ساله ی صنایع فلزی را در آنجا سپری کردم تا آنکه در آزمون هنرستان قبول و همان رشته را تا اخذ دیپلم ادامه دادم چون به تدریس علاقه ی فراوانی داشتم از این رو از مشهد به تهران عزیمت کرده و در هنرسرای بهبهانی موفق به اخذ کاردانی صنایع فلزی شدم .

در ۲۲بهمن سال ۱۳۵۵ به خدمت نظام وظیفه اعزام و در ۲۲بهمن ۱۳۵۷ خدمت نظام اینجانب که در تهران بود به پایان رسید ، البته از ۲۰ بهمن ۱۳۵۷به انقلابیون میدان امام حسین(ع) پیوستم و پس از پیروزی انقلاب به مشهد بازگشته و به مدت ۷ سال در هنرستان های آن شهر تدریس کردم.
در طول این مدت دوبار عازم جبهه شدم و در سال ۱۳۶۳ داوطلبانه به چابهار رفته و دوسال در هنرستان فاروق اعظم آن شهرستان به تدریس پرداختم و در سال ۱۳۶۵ به مشهد باز گشتم .

برای ارتقاء دانش فنی خود دوسال به مطالعه دروس کاردانی مکانیک پرداختم و در مهرماه ۱۳۶۸ وارد دانشگاه شهید رجایی شدم ، در مهر ماه سال ۱۳۷۱با اخذ لیسانس مهندسی مکانیک با گرایش حرارت سیالات مجددا به تدریس پرداختم، در آغاز ورودم به تهران به صورت معجزه آسایی با فردی به نام سید مسعود ریاضی کرمانشاهی آشنا شدم، وی هادی و رهنمون من به دنیای ریبای عشق و آزادی بود.

از ده سالگی متوجه شدم که از شعر خواندن لذت می برم ، سیزده ساله بودم که مثنوی پند کاغذ را سرودم که چند سال بعد از آن در رورنامه خراسان چاپ شد ، روزی که از روزنامه فروشی، روزنامه خراسان را خریدم و شعرم را در آن دیدم یک نفس تا خانه دویدم تا آن را نشان خانواده بدهم، مرحوم پدرم که اهل شعر و ادب و عرفان بود کار مرا ستود و از آن زمان جَسته
و گریخته شعر نو یا کلاسیک می سرودم ولی علاقه ی شدید من به شعر کلاسیک باعث شد که تا به امروز بیشترین آثارم از نوع شعر کلاسیک باشد.

اولین تخلص شعری من "هامی" به معنای سرگردان بود و سپس "طارق" و "تیشتر" شد.

ناگفته نماند آشنایی من با یغما شاعر خشتمال نیشابوری که از سال ۱۳۶۱ آغاز و تاپایان حیات آن شاعر دلسوخته ی عاشق ادامه یافت تاثیرات شگرفی در ذهن و روح و شعر من بر جای گذاشت.

در اسفندسال ۱۳۹۰ کتاب چشم سوم شامل مثنوی عشق که به روش شعر خوشه ای با متغیر(قالب ابداعی اینجانب) تألبف گردیده بود چاپ شد. قالب غزل چهارپاره کامل را در14 دی سال 1383 ابداع کرده و آثاری نیز در این قالب دارم
نمونه ای از غزل جهارپاره
غزل چهار پاره

١
می روم با جنودِ آزادی
با سلام و درودِ آزادی

گریه بس کن، ستاره می خواند
دخترم این سرودِ آزادی
٢
مقبرم پُر ستاره از چشمت
می زند نقشِ رودِ آزادی

در نمادینه ی شعور و شعر
دیده ام من، نمودِ آزادی
٣
فرشی از نوعِ شعر می بافم
باشد از تار و پودِ آزادی

نقش آن نادر است و می خوانی
فتحِ دل با جنودِ آزادی
٤
فرِ فرهنگِ بوسه از دفتر
خط زد او، بر نبودِ آزادی

عاشقی کن، تحجر از پا شد
تا نشد او به سودِ آزادی
٥
طارق آورده از خراسانی
دفتری ، با سرودِ آزادی

با غزل چار پاره، بدرودم
زهره دارد، به رودِ آزادی

14 دیماه 1393
، "دیوان غزلیات" و کتاب رباعیات "از الف تا ی" ، "قصیده ی خراسان" و "فصیده ی پاک" و "قصیده ولایت " به انضمام بیش از سی مخمس برای چاپ نیز آماده شده اند.
نکته قابل توجه در خضوص مخمس هایم این است که در طول تاریخ ادبیات ایران تنها شاعری که بیش از سی مخمس سروده، حقیر است
در اغلب سایت های شعر بوده ام و پس از انکه دیدم برخی سایت ها از شاعران برای نشر شعر آنان وجهی دریافت و سپس به انحای مختلف به آنان توهین کرده و آزارشان می دهند تصمیم گرفتم وبسایت شعر پاک را تاسبس کنم که در سال 1393طراحی ان آغاز و در دهم مهرماه سال 1394 مصادف با عید سعید غدیر خم رسما کار فرهنگی خود را آغاز کرد.
بعد از سه سال فعالیت سایت پاک ، به علت مشغله های فراوانی که داشته وبسایت شعر پاک را به هنرمندی ممتاز، شاعری توانا به نام خانم پانته آ عسکری هبه کردم و تنها شرط من این بود که نام اینجانب به عنوان موسس در سایت نمایش داده شود.

اولین شعری که در ۱۳سالگی سروده ام:

پنـدِ کاغذ

شبی غمگین و بس آزرده بـودم

دل خود را به غـم بسپرده بودم

غـــمِ فـــردا به نومیـــدی کشیدم

امیـــدی را بــه فــردایـم نـدیـدم

به ناگــه کاغـــذی آمــد به نـزدم

به من گفتا چـرا یـک کوهِ دردم

مده بیهــوده عمــر خویش بر باد

بزن صد بوسه بر دستان استاد

بپا خیز و به سعی کار و کوشش

فروزان کن چراغ علم و دانش

نهـالِ یأس و نومیـــدی ز بُــن کـن

قلـــم بـر دار و بر روی قلم زَن

دلـــم بـا پنــدِ کـاغــذ آشـــنا شـد

ز بنـدِ یأس و نومیدی رها شد

ز نــومیــدی ندیــدم جــز زیـــان

قلـم روحـم شد و کاغذ بیانم

به را ه علــم و دانش پـا نهـــادم

گـره از کـــار پیچـانم گشادم

کنـــون سـختی نمی بینم زدنیـا

نـه غمگینـم، نـه نومیـدم ز فردا

در پناه خدا