کلبه ی تنهایی دل

درودها جناب حبیبی عزیز

اولین خواهشی که دارم این است که قالب شعر را برای خواننده مشخص فرمایید

که این نکته هم آموزنده است و هم در شناخت قالب های شعری

غزل ، قصیده ، ترجیع بند یا مخمس و…. به خواننده کمک می کند.

استفاده از واژهای تکراری کمی این شعر را از زمان حال دور می کرد

وگاه به ربان روز برمی گشت مثال:
در کلبه ی تنهایی این دل خبری نیست
از عشق که گویند در اینجا اثری نیست
متروکه و سرد است در آن شور و شری نیست
در وادی عشاق مرا همسفری نیست

کلمات بکار گرفته شده بارهای بار در اشعار بزرگان دیده شده است اما در بند زیر:

یک یار ندیدم که به خود تاخته باشد
قبل از دگران کار خودش ساخته باشد
حرص و طمع و آز بر انداخته باشد
اندر ره یاری دل و دین باخته باشد
هر یار که بینیم چنینش هنری نیست
زبان به روز تر است و شعر گویا تر و چیزی دلنواز را می خوانیم
شروع شعر فکر میکنم با وزن :
“مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن”
باشد تا بند قبل از انتها این وزن ادامه می یابد اما در بند آخر

از هر چه بجز عشق و وفا یاد مکن
از نامده و گذشته فریاد مکن
در عمر دو روزه ظلم و بیداد مکن
بیهوده دلت به زندگی شاد مکن
از گردش ایّام کسی را ثمری نیست
در این بین وزن از دست می رود و به صورت
“مفعول مفاعیل مفاعیل فعل ”
در آمده که روانی خوانش ابیات قبل را ندارد ، به یقین قلم شما توانائی اش بیش از
سخنان این حقیر است.
امید که مفید واقع شده و از این قلم به مهر باز هم بخوانم
ارادتمند شما – مازیار نژادیان

💐💐💐💐💐💐💐💐

درود بر شما
خیلی زیباست
قلمتون سبز🌺

سلام و احترام محضر شما جناب جبیبی گرامی

از اشعار پاکتان لذت بردم

عالی سرودید

همچنین از مطالب جناب استاد نژادیان بهره بردم

زنده باشید به مهر
💐🙏💐

درود بر شما استادبهروز حبیبی
خیلی زیباسرودی از خوانش سروده دلنشین تان لذت بردم