فهمیدم

سلام
شما می توانید اگر حداقل شعر را بیاموزید شاعر خوبی شوید و اگر با تلاش و ممارست جدی به سمت حداکثر پیش روید به شعری مصلوب برسید و به شاعری عالی تبدیل شوید

اما این امر وابسته به نگاه خود شماست اینکه چه بنویسید از چه خواندن و چگونه خواندن شما ناشی میشود

این را به عنوان یک دوست از حقیر بپذیرید بجای نوشتن زیاد به سمت
مطالعه زیاد اشعار بزرگان رجعت کنید، بعد از خواندن زیاد نیز به این سمت حرکت بفرمایید که مثلا آن آقا یا خانم شاعر چرا فلان واژه را بکار گرفته است
چرا در شعر از تکرار پرهیز کرده است، قافیه ها را مثلا در آثار مرور کنید،
و خیلی چیز و چراهای دیگر را، آنوقت حتی خودتان خودتان را میتوانید نقد کنید چرا که هیچکس مثل خود فرد نمیتواند از هر حیث اثر خودش را نقد کند، حرف دیگر اینکه آنچه میخواهید بنویسید لطفا اول بصورت نثر روی کاغذ مشق کنید و بعد آن را شعر کنید، با مثالی عرض میکنم نقاش اول چه روی کاغذ چه روی بوم طرح سوژه را میکشد و بعد آن را رنگ آمیزی و… می کند وقتی شما اول بصورت نثر روی کاغذ بنویسید چه میخواهید بگویید یعنی کار طرح اولیه همان نقاش را انجام میدهید نقاش ابزارش مداد و رنگ و بوم است فی المثل شما ابزارتان واژه و عروض و صرف و نحو و…، با اینکار ضعف تالیف را از اثرتان دور میکنید همچنین دانستن عروض از واجبات شعر منظوم یا بقولی کلاسیک است

از بهترین کتب عروضی کتاب دکتر شمیسا است آن را لطفا بخوانید در نت هم خلاصه اش موجود است و میتوانید دانلود و استفاده کنید

به نظرم اگه بتوانید با یکی از عزیزان شاعر هم که فرصت دارند تبادل نظر کنید تا هم نوشته ها ویرایش شود هم به شما کمک کنند بسیار راهگشاست!

به امید خواندن اشعار زیبا و فاخر از شما

حلال بفرمایید اگر جسارت کردم