🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۹/۲۶ |
| تعداد شعر: | 41 |
| تعداد مطالب: | 1 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۰/۰۵/۲۳ |
قطعه یازدهم از کتاب
*** نسل سوخته ***
مرا در غارهای طولانی
و در دالانهای بلند «رِقّیم» مدنیّت و ابدیّت
و در رؤیایی بس حیرتزا قرار ده
تا سپیده‌ترین یلداهای زمان را
در خویش بنگرم
و چه خوش می‌دانی که امروز همان فردای قدیم است
که وعده‌ی آن را به من داده بودی.
تکلّم نامت آسان نیست برای من
که تلفظ را سکوت معنا کرده‌ام.
می‌خواهم این‌بار پنجره‌ی سینه‌ام را
به درون باز کنم
و در آنجا به دیدن مژگانت بنشینم.
بی‌گمان فصل مژگان تو فصل رویش آلاله‌هاست،
شاید از درون،
به خودِ خودم پی ببرم.
مرا به حرای چشمانت دعوت کن.
تو خوب می‌دانی که وجودم
سرشار از تکلّم حیرت است.
مرا به عاشقانه‌ترین ثناها راه ده
و تقدیر مرا از کنار آینه‌ها
دوباره برگزین
تا در عمق وجود آینه‌هایت
قبل از ازل و بعد از ابد را دریابم
و چه زیباست راه گرفتن
و خیره شدن نگاهم به سویی که مرا می‌خواند!
تو را می‌یابم هردم در نفسم.
تو را می‌یابم هردم در نقشینه‌ام.
تو را می‌یابم هردم در آیینه‌ام.
مرا صلا ده تا دوباره دریابم درونم را.
باقر رمزی باصر
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):
امیر راهین در افق
سپاس جناب راسخ
امیر راهین در افق
درود استاد لاهیجی سپاسمندم از نکته نطرات ونقدعالیتان زحمت کشیدید
سلام زیباست اما چون فرمودید: چند نکته را عرض می‌کنم! ۱ ارکان‌بندی شعر را به صورتی پیش ببرید
بستن فرم