🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
شهادت – 3 رجب 1441- 8/12/1398
افسوسِ من او، رَوَد زِ دنیا
هادیِّ زمان، زِ نسلِ طاها
افسوسِ من، این جهان چنین است
عالَم زِ فراغِ او، غمین است
فرزندِ محمّدِ، تقی است
بس هادی و، عالِم و نقی است
عالَم زِ فراقِ او، غمین است
رسمِ غلطِ زمانه، این است
گر خرمنِ گل، رُخَش فِسُرده
گلچینِ زمانه، لاله بُرده
رویِ مَهَش، از جهان گرفته
از زشتیِ ظالمان گرفته
تا سویِ خدا، چو آشنا رفت
از سازِ زمانه هم، نوا رفت
برچیده کنارِ، سفرۀ دل
در رحمتِ حق، گزیده منزل
گر کالبدِ زمانه، تنگ است
تن دادنِ بر ستم، چه ننگ است
او رفته که، ربّنا نماید
بر شیعۀ خود، دعا نماید
کافر، دلِ مردِ حق، شکسته
بازویِ خدایی اش، ببسته
کی ظرفِ زمانه، می پذیرد
دریا به پیاله، خانه گیرد
باید که سفر کند، به عقبی
باید بپرد، زِ بامِ دنیا
این کنجِ قفس، سزایِ اونیست
جز جنّتِ حق، بهایِ او چیست؟
ما مانده و، این فضایِ غمگین
در حسرتِ، آرزویِ دیرین
رفتند همه، خداپرستان
گردیده بهارِ ما، زمستان
ظلمت بگرفته، این فضا را
تغییر بیا بده، قضا را
کاری بنما، که مهدی آید
بابِ فرجِ، جهان گشاید
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
بهمن 27, 1399
درود بر شما
اجرتان با حضرت دوست🌸
پاسخ
بهمن 27, 1399
درود بر شما شاعر گرانبها
ستودنیست
لذت بردم
🌻🍁🌻🍁🌼
پاسخ
بهمن 27, 1399
کی ظرفِ زمانه، می پذیرد
دریا به پیاله، خانه گیرد
مثنوی باشکوهی در سوگ خواندم
دستمریزاد بانو
🙏🏻💐
پاسخ
بستن فرم