فراخوان

نردبان آسمان است این کلام هر که زین بر می رود آید به بام (مولانا)

سلام به هنردوستان و شاعران گرامی
در اهمیت کلام و گفتار، همین بس که می ببینیم تغییرات ما ریشه در کلمات دارند. و چه بسیار کلماتی استفاده می‌کنیم که شاید نه در یک روز بلکه با تکرار و مداومت ما، به مرور تاثیر خودشان را بر وضعیت فعلی مان را نشان داده اند. مثل تکه کلام یا آهنگی که بارها تکرارش می‌کنیم.
و اما در موسیقی ایرانی، گاه کلام بستری برای انتقال ملودی‌ می‌شود. چرا که شعر، انتقال و فهم نواها و ترکیبات ملودیک را آسان تر می‌کند و باعث ماندگاری آن می‌شود. اما این کلام خیلی از اوقات یا سازنده نیست یا تکامل نیافته که در نهایت ملودی هم به تبع آن تاثیری که می‌تواند را نمی‌گذارد.

و اما در اینجا، به عنوان عضوی کوچک از دوستداران موسیقی سنتی ایرانی، از شما دعوت می کنم که بعضی از آثار موسیقی را مرور کنیم و اشعار آن را بازنویسی کنیم. به شکلی که محتوای آهنگ، در عین همخوانی با ملودی، کلامی سازنده داشته باشد.
مثلا آهنگ تک درختی، به لحاظ ملودیک بسیار زیباست ولی گفتاری که بکار رفته، همان بهتر که تکرار نشود!

تک درختی، تیره بختم/که در سکوت صحرا/فریاد من، شکسته در گلویم/تک درختی، بی پناهم/که دشت آرزوها/گردید آخر، مزار آرزویم/خشک و بی بارم، پس ثمرم کو/
آن شادابی، آن برگ و برم کو/دور از یاران بی توشه و برگم/هم خانه محنت، همسایه مرگم! …

چنانکه ملاحظه می نمایید محتوای شعر فوق سرشار از انرژی منفی است و ارزش بازخوانی و اجرای گروهی ندارد.

از شاعران علاقمند به تصنیف سرایی درخواست دارم به آهنگ پیوستی این مطلب گوش بسپارند و متن تصنیف را با کلماتی که بار مثبت داشته باشد بازنویسی نمایند به نحوی که جایگزینی سازنده و سودمند برای محتوای فعلی باشد.
حاصل زحمت شما به نام ارجمند خودتان توسط گروه موسیقی حرفه ای ضبط و اجرا خواهد شد.
از لطفتان سپاسگزارم