🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۸/۰۹/۲۶ |
| تعداد شعر: | 41 |
| تعداد مطالب: | 1 |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۰/۰۵/۲۳ |
پرهایم برای بالهای تو
پرپر می‌زنند.
دیدگانم برای چشمهای تو می‌گریند.
بازوانم برای
مقابله با انزوا می‌لرزند.
تمام خلأ تفکراتم پر شده از
عناوین و معانی غرایز
و نفسهایم، نفس مطمئنه را مسخره می‌کنند
و گونه‌هایم به خشکسالی قرون می‌خندند.
لبهایم از لبه‌ی پیمانه می‌سوزد
و زبانم لهجه‌ی دَریِ دُردافشان را
فراموش کرده است.
چه کسی تاوان اوهامِ مدام
و خلسه را که از ساقه‌های خشخاش
سبقت گرفته‌اند خواهد پرداخت.
روزها به سیاهی شب شباهت دارند
و صدای آلاله
از منتهاالیه ظلمت به زحمت به گوش می‌رسد.
اکنون دستهای فقر
از لابه‌لای زنجیرهای استیل تاریخ
و فرامین فراعنه‌ی حاشیه‌ی نیل بیرون آمده
و از عمق کاروان قارون حمایت می‌کنند.
باقر رمزی باصر
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
هزاران درود بر استاد طارق خراسانی عزیز و بزرگوار. بسیار بسیار خوشحالم که در این بحث
سلام جناب گیوه چیان سؤالی کرده اید ا ما از کجا آمده ایم، برای چه
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود مجدد جناب مانا خیلی خیلی از لطف شما ممنونم که با صبر و حوصله به
سلام حمیدجان در این مورد یک داستان کوتاه برایتان تعریف می کنم : روزی یک نفر از
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود جناب مانای عزیز از اینکه وقتتان را می‌گیرم عذرخواهی می‌کنم اما بدلیل اینکه شما مطالعات
دی 5, 1398
درود استاد.
غول پلید اعتیاد را بخوبی تصویر کرده اید.دلمریزاد.
فقط اگر بجای واژۀ بیگانۀ ” استیل” از “فولاد” خودمان بهره می بردید چه ایرادی داشت؟!
بمانید
پاسخ
دی 5, 1398
و گونه‌هایم به خشکسالی قرون می‌خندند💐
پاسخ
بستن فرم