🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۲/۰۳/۲۵ |
| تعداد شعر: | 5 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۰۳/۲۹ |
شرح دل خود با که بگویم که ز مستی
دل گشته خرابات و لبالب ز شراب است
دردیست که جز باده ی لب های تو ما را
درمان نکند، گر بکند وهم و سراب است
دیدار تو گر قسمت ما گشت دوباره
نوشیدن پیمانه ی سرخ تو صواب است
سد غم دل بشکند از سیل نگاهت
بوسه زند آن روی مَهی که چو نقاب است
می خواستم از گل بگشاید لب خود را
عمریست دلم منتظرِ او وَ جواب است
چون لب به لب آرد ببرد باز دلم را
چشمان من از حسرت آن غرقه در آب است
✍ محمدمعین محمدی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):
سلام و عرض ادب به مانای مهربان با سپیدی روبه رو هستیم که می خواهد
عادل دانشی در امشب ستاره نام تو را داد می زند
درود مانای عزیز سپاس از نقد و حسن نظرت البته من خودم رو شاعر نمی
مانا جان این را از صمیم دلم می گویم بابا طارق فدای فرزند
مهرداد مانا در امشب ستاره نام تو را داد می زند
چنین در روایات خوانده ایم که عدالت و حکمت در نزد علی پسر ابیطالب بوده
۱- دفتر اول ( زیر سایه ی خورشید ) سالهای ۷۸ و ۷۹ ۲- دفتر دوم (
خرداد 30, 1402
درود بر شما
غزل زیبایی سروده اید
🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿💐🌿🍃
پاسخ
بستن فرم