🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
چه كوتاه دوستت دارم
را گفتی
به اندازه تنها دو واژه : یك دم و بازدم
و چه طولانی عاشقت شدم
به درازای همه عمرم
تا آخر نفس كشیدن ٬
حال احساس می كنم ده ها نفرم
شاید هم صدها نفر
چون هر شب از دلتنگی می میرم
و هر صبح
یك آدم ِدیگر
در من جان می گیرد
و به دوست داشتن ِتو ادامه می دهد
یكی را دوست داشتم
آنقدر برایش فكر كردم
تصورى كه از او داشتم
از خود واقعیش سبقت گرفت
بعدها..
دیگر خودش را دوست نداشتم.
تصور ذهنى خودم را دوست داشتم!
بامداد یكشنبه
ششم فروردین نود و شش
مهران قرجه داغی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
بستن فرم