🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۹/۱۲/۱۹ |
| تعداد شعر: | 42 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۱/۱۱/۲۴ |
یک زمانی دلم دیوانه بود….
سرخوش و مست بودم….
گویی وجودم میخانه بود….
آدم ها نشستند و تیرم زدند….
کم نیاوردم، عمیق تر زدند….
جای زخمم را رنگ غم زدند….
از عشقم تا دشمنم نشستند و زنجیرم زدند….
در قلب سیاهم دوست و دشمن بدند….
،،،،،
من نمیگویم حالم بد است….
حال من از بد هم بدتر است….
یاد گرفتم تنهایی از هرچیز، بهتر است….
هیچکس نباشد ، درد هم کمتر است….
روزگارم از زخم عمیق هم زخم تر است….
روح و روانم از شیشه شکسته، خوردتر است….
خستگی هایم از خستگی های کارگر بدتر است….
ناامیدم این خودش از هر چیزی بدتر است….
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود استاد روح آن مرحوم قرین رحمت. بله واقعا بحث بسیار عمیقی است. بسیار بسیار ممنونم که
سلام‌مجدد این نقص نیست به هیچ وجه بهتر است بگوییم بی نهایتی به
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
هزاران درود بر استاد طارق خراسانی عزیز و بزرگوار. بسیار بسیار خوشحالم که در این بحث
سلام جناب گیوه چیان سؤالی کرده اید ا ما از کجا آمده ایم، برای چه
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود مجدد جناب مانا خیلی خیلی از لطف شما ممنونم که با صبر و حوصله به
بستن فرم