🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۳۹۹/۰۷/۰۷ |
| تعداد شعر: | 305 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۳۰ |
دلتنگ که می شوی
واژه ها هم
تاب نمی آورند
مثل اسفند
روی آتش دلت
بالا و پایین می پرند
و چشم ها
امان از چشم ها
آب و جارو می کنند
راه های نیامدنت را
شعرها
شاید با عطر پیراهنت
خاطره بازی می کنند
و نم نم می باری
نه که تمام شوی در من
که دم بگیرد هوای دلم
که نفس نفس بزنی
در شرجی دیدار
دلتنگ که می شوی
خودکار آبی
پر رنگ تر از همیشه
جوهر افشانی می کند
بر سپیدی کاغذ
دلتنگ که می شوم…
#شیدا_شهبازی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
هزاران درود بر استاد طارق خراسانی عزیز و بزرگوار. بسیار بسیار خوشحالم که در این بحث
سلام جناب گیوه چیان سؤالی کرده اید ا ما از کجا آمده ایم، برای چه
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود مجدد جناب مانا خیلی خیلی از لطف شما ممنونم که با صبر و حوصله به
سلام حمیدجان در این مورد یک داستان کوتاه برایتان تعریف می کنم : روزی یک نفر از
حمید گیوه چیان در نامه ی اشتیاق
درود جناب مانای عزیز از اینکه وقتتان را می‌گیرم عذرخواهی می‌کنم اما بدلیل اینکه شما مطالعات
مرداد 22, 1402
درودها
زیبا بود و البته کلمه اسپند صحیح است
برقرار باشید
در پناه حق .
🌹
پاسخ
مرداد 25, 1402
سلام و احترام
سپاسگزارم
بله درست می فرمایید
اسپند هم صحیح می باشد بسته به زبان متن🙏سپاس از حضورتان
پاسخ
مرداد 22, 1402
سلام و عرض ادب بانو شهبازی ارجمند
مثل همیشه شعری از قلمتان خواندم به زلالی رود و آرامش آسمان.
زنده باشید🌸🌺🌸🌺
پاسخ
مرداد 25, 1402
سلام و عرض ادب و احترام
ممنونم
به لطف خواندید
برقرار باشید 💐💐🙏
پاسخ
مرداد 22, 1402
سلام بر شیدای عزیز
یک شعری از م .آسو در سایت شعر ایران خواندم
که با این لحن و لهجه است ( تنها که می شوی )
اگر توانستی سری به آن بزن و فکر کنم می توان این دو شعر را خواهر هم نامید
پاسخ
مرداد 25, 1402
سلام و احترام استاد گرامی
حتما
تنها که می شوی،
دیگر سکوت هم حوصله ی پیله ات را ندارد
شکاف سلول های مرده ی یک برگ
برای پی بردن به وسعت دست و دل بازی رنج کافی ست
تنها که می شوی
عمق شکست قلبت
در مخیله ی تلخ هیچ گسلی نمی گنجد
و روح در زیر آوار مانده ات
ابد و یک روز دستی به یاری نخواهد دید
چروک های زیر چشمت را
زائران دروغین باران
به نیشخند
حواله ی دختران طلایی خورشید می کنند
تا کرکر خنده هایشان به گوش شبنم برسد
و باد این سخره ی خیس را
به فراخنای بودنش بگستراند.
در گریز از پرسش چشمانت
تمام آینه ها را کور می خواهی!
دریغ که خفاش تنهایی
نیمه شبان بر تارک سقف بی سقفی ات می پلکد
و هوهوی بوف پیر
رنگ نیرنگ ساده لوحت را می روبد
تنها که می شوی
دم و بازدم،
مرگ می زاید در تقلای لحظه ها
و می فهمی شکاف مرده ی برگ
همزاد شکستن توست؛
وقتی رنج،
تنهایی را بی واسطه
بر سر زیستن ات آوار می کند.
م.آسو
👌👌🙏🙏👌👌
بسیار زیبااست
پاسخ
بستن فرم