🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۰/۰۶/۳۰ |
| تعداد شعر: | 48 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۲۸ |
تو بزن بر سر و تن
من سر پا میمانم
تیشه محکمتر زن
به امید رویش جوانه
باز هم سر پا میمانم
ریشه در خاک کهن دارم من
تبرت محکم زن
جای هر زخم بدانم به ثمر می آید
گِله ای نیست ز جنس تنم است آن تبرت
لیک دانم ، که ز خواب هپروت
نادم و سخت پشیمان آید
باز دیر نیست
جوانه را بغل کن
ز خرافه ها حذر کن
تو به اندیشه نظر کن
و به این لحظه خطر کن
که درانتهای هر شب
سپیده دم بر آید
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (7):
طارق خراسانی در همراه با سکوتی آرام
سلام مانای عزیز از نقد زیبایت دانستم به حقیقت شعر بخوبی پی برده ای برای دخترم سارا
معصومه بیرانوند در همراه با سکوتی آرام
سلام و درود بر شما خیلی جالب بود و پر معنا
مهرداد مانا در همراه با سکوتی آرام
و بالاخره شعر سپید واقعی را از این قلم خواندم . شعری کوتاه که مانند
در لبخند…
همواره درخت دانش مانا پربار است👏👏
درود بی کران... جناب خراسانی گران ارج😍🌱
آبان 11, 1401
سلام و درود
بویژه در ساختار، زیباست.
پاسخ
آبان 15, 1401
سلام
اثر به شعر نرسیده و اشکالات معددی دارد ولی صدا عالی‌ست!
پاسخ
آبان 15, 1401
درودها ، سپاسگزارم از حسن توجه شما ، ممنون میشم نقدتون رو در مورد شعر بفرمائید 🌹
پاسخ
بستن فرم