🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
صبحدم است و ماه من رفته به سوی خانه اش…
و آسمان بغل بکرده نور را…
و من نماز خویش را به سوی ماه خوانده ام به قبله گاه کهکشان به روشنا ی بی کران به مونسان آن جهان ….
و منتظر نشسته تا که بانگ الصلوه دیگری…
نشان ماه را بسوی این دل شکسته ام بیاورد…
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (1):