🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
نشسته در عالم مبهم و زمین سرد…
دور تا دور هستی اش همسان درد…
رختی ناپاک و دست های سیاه…
چهره ای فرتوت و جسمی پوسیده…
شده است بین همگان بی اعتبار…
نمایاندن با انگشت بی بند و بار…
جانشین اهل خانه شد نی دوده..
در خانه حضورش همواره غایب بوده…
در خلاصه زمان زندگی را دشوار مکن…
بمان برقرار بانشاط خلاصه اس عمرمان…
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):
فروردین 9, 1400
🌻🌸🌺🌹🌷💐🌼
پاسخ
بستن فرم