آقاجان … شعر مازندرانی و ترجمه فارسی

آقاجان … شعر مازندرانی و ترجمه فارسی (تقدیم به همه پدران زحمتکش)

دل ره صحرا بدایی داز و فکا گیرنی شه دوش
اسبه سارخ چوی تن نون و پلا گیرنی شه دوش

دلت حال و هوای صحرا را کرده و وسایل کشاورزی در دستان توست و در پارچه سفید غدایت را به همراه داری.

بیل و گروازه شه دوست و رفق دوندی آقا جان
خسه تنه دیینی تور و حلا گیرنی شه دوش

پدر عزیزم بیل و داس را خیلی دوست داری و به هنگام مراجعت به خانه با تنی خسته هیزم ها را به همراه داری.

تور و تاشه هنه کوله سو هداهه ته بوین
ناماشون دیمه خنه پیته قوا گیرنی شه دوش

با وجود تبر و تیشه زمینها آباد شده است و به سوی خانه آمدن کت کهنه را روی دوشت می گیری.

لله چو دیمه صحرا دسه عصا هسه تره
سنگین کنده چوره یا مرتضی گیرنی شه دوش

با نی که در دستان تو به سوی صحرا همانند عصا می باشد و چوب بسیار بزرگ را با صدای یا علی بلند می کنی.

تنه تو کار بدایی خسه نواش من ته فدا
همه ره راهه خدا بی سرصدا گیرنی شه دوش

خیلی زحمت می کشی و من فدای تو بشوم و این کارها را بی سر و صدا انجام می دهی.

مسه چش وا هکنی لطف خداره اشنی
کیسه کیسه روزی ره نومه خدا گیرنی شه دوش

چشم های عاشقانه ات را باز کن تا لطف خدا را ببینی و این همه روزی در کارت را با لطف و برکت خدا مشاهده می کنی.

اونقدر مسه کار هسی خسگی نارنی وجود
دوندی کر دسه ره کوفا کوفا گیرنی شه

اونقدر مشغول کاری که خستگی را احساس نمی کنی و همیشه به فکر کار هستی

شاعر: میر حمزه طاهری هریکنده ای نوپا