🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
در اسکله ی تنهایی ،
به کشتی شناورِ عشق ،
در وسط اقیانوس جدایی
چشم دوخته ام …
ساحل افکارم ،
در آرام ترین طوفانش
گرفتار است …
در اعماق این تضاد ،
زخم هایم با دهانی گشاد ،
به حماقت هایم میخندد . . .
منم به جبر روزگار ،
ناچار به اختیار خودم ،
زندگی را ادامه خواهم داد . . .
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (6):
بستن فرم