انتظار و امید دیوانه ات می کند
گاهی دوست داری بشکنی
تا اسیرش نباشی
هر پنجره ای را
که روزگار قحطی مهر
ممکن است دستت را بگیرد
#######
همیشه منتظر بودم
نقطه آخر خط را
رو به نگاه تو بگذارم
تا سر خط بعدی را
با هم شروع کنیم
غافل از اینکه
املای زندگی
شاید
تنها نوشتن بود
#######
گاهی
از طوفان پشت پنجره
اثری نمی بینی
اگر
هستی ات را
که در آینه ایستاده
نشکنی
########
در بزم این منظومه
دوری از خورشید
چهار فصل عشق را
زمستان رقم زد

بچگیام
هجده و نوزده ام خرداد نود و پنج

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):

طارق خراسانی

جواد مهدی پور

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

ای که چیدی به جفاکاری خود این خوان را
بسته عشقت به چنین معرکه ای دستان را

پهلوانی من آن است که در مسلک عشق
بی دریغی به تو تقدیم کنم این جان را

من و دریوزه ای از ناز طبیبان هیهات
دردمند تو عزیزم چه کند درمان را

این روا نیست که حتی به گمانت برسد
که من از جور و جفا می شکنم پیمان را

ناز کن باز که ناز تو خریدن دارد
کن پریشان سر آن گیسوی جانفشان را

پاک شو دفتر از این اشک که افشا نکنی
پیش دلدار تو داغ دل بی سامان را

مهدی از جور تو لب بسته ولی جان دلم
بشنو از قعر غزل درد دل نالان را

« مهدی رستگاری »

تازه ترین نقدها