1
از آن مهمان نوازی
ذره ای
در وجودم نمانده
وقتی
مشتم را باز دیدی
و
بی درد
گذشتی
####
2
قلبم
یاد تو را
پر از درد نمی تپید
اگر
تقدیر
تا به آنجا مهربان بود
که
حتی لحظه ای
دستانمان را
پر از مهر
در هم بیامیزد
#####
3
در پیچ و خم دنیای عشق
که می بایست
بیاموزم
آنقدر لیلی باشم
که مجنون
سر به بیابان بگذارد
هنوز هم
تا آنجا بی تجربه ام
که مجنونم
خواب شیرین را
می بیند
####
4
از آن آینده نگری های تو
زنی
در من زنده شد
که
حتی پس از رفتنت
سودای عاشقانه اش را
پایانی نیست
#####
5
پیش از آنکه بخواهی بروم
عاشقانه ها را
تو
در جانم ریختی
واژه به واژه
جاری شدم
آنچنان وفادار
از تو دور می شوم
که عاقبت
اینچنین در قلب ها
فرو می ریزم

.

-بچگیام-

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):

فرهاد آه مند

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (2):

فرهاد آه مند

جواد مهدی پور

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

ای که چیدی به جفاکاری خود این خوان را
بسته عشقت به چنین معرکه ای دستان را

پهلوانی من آن است که در مسلک عشق
بی دریغی به تو تقدیم کنم این جان را

من و دریوزه ای از ناز طبیبان هیهات
دردمند تو عزیزم چه کند درمان را

این روا نیست که حتی به گمانت برسد
که من از جور و جفا می شکنم پیمان را

ناز کن باز که ناز تو خریدن دارد
کن پریشان سر آن گیسوی جانفشان را

پاک شو دفتر از این اشک که افشا نکنی
پیش دلدار تو داغ دل بی سامان را

مهدی از جور تو لب بسته ولی جان دلم
بشنو از قعر غزل درد دل نالان را

« مهدی رستگاری »

تازه ترین نقدها