(1)
دور می شوی
و من هوای بودنت را
عمیق تر
نفس می کشم
####
(2)
انعکاس وجودت
در آغوش اندیشه
آنچنان زلال می نشیند
گویی دوری ات
تیشه ای است
که فرهادگون
سینه را
به صیقل فرا می خواند
####
(3)
سرشت خورشید است؟
ماه را
در آغوش هم بگیرد
باز
دل نگران از
چشمک ستاره هاست؟
####
(4)
عاقبت
کشف می شوم
منی که تو را
لا به لای شعرهایم
پیدا میکنم
####
(5)
اعتراف ساده ایست
با تو می شود
چشم ها را بر هم بگذارم
و آرام
در گوش های فلک بخوانم
به آیه های عشق
ایمان می آورم
####
(6)
عشق
همان است که
نمی شودهایش
شاعرت می کند
####
(7)
آرام
کدام اقیانوسی
که تا تو
فرسنگ ها دریا
و
یک دنیا موج بی قرار
در من
فریاد می کشد
####
(8)
در تقویم احساست
فصلی
برای چشمانم بیارای
بگذار
عادت دوست داشتن
نهادینه شود
####
(9)

چگونه بگذرم از دلی که
ما بین پلک های سرد بی تفاوتی
باز هم
خورشیدی گرما بخش
از مهر می آفریند

بچگیام
اواخر خرداد تا ششم تیرماه

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):

محمد آقا

مينا امينی

طارق خراسانی

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

ای که چیدی به جفاکاری خود این خوان را
بسته عشقت به چنین معرکه ای دستان را

پهلوانی من آن است که در مسلک عشق
بی دریغی به تو تقدیم کنم این جان را

من و دریوزه ای از ناز طبیبان هیهات
دردمند تو عزیزم چه کند درمان را

این روا نیست که حتی به گمانت برسد
که من از جور و جفا می شکنم پیمان را

ناز کن باز که ناز تو خریدن دارد
کن پریشان سر آن گیسوی جانفشان را

پاک شو دفتر از این اشک که افشا نکنی
پیش دلدار تو داغ دل بی سامان را

مهدی از جور تو لب بسته ولی جان دلم
بشنو از قعر غزل درد دل نالان را

« مهدی رستگاری »

تازه ترین نقدها