1
دستانم
تار از عشق می بافد
و چون ستاره
بر سقف آسمانت می آویزد
اما
صبح آرامی در نگاهمان
آواز نمی شود
#####
2
دستم را محکم بگیر
از ارتفاع می ترسم
با تو پله پله احساس را
بالا رفته ام!
#####
3
راه آسمانی آزاد
درست
سمت آغوش تو است
و جاودان ترین خواسته ی دستانم
در محبتت گره خوردن!

#####

4

حجم کوچک آرزوهایم
بن بست عظیم از رودخانه ایست
که می بایست
پلی از صبر
بر فرازش برافراشت

بچگیام
شش تیر نود و پنج

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (3):

مينا امينی

محمد آقا

احسان ظاهری

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):

مينا امينی

محمد آقا

احسان ظاهری

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

ای که چیدی به جفاکاری خود این خوان را
بسته عشقت به چنین معرکه ای دستان را

پهلوانی من آن است که در مسلک عشق
بی دریغی به تو تقدیم کنم این جان را

من و دریوزه ای از ناز طبیبان هیهات
دردمند تو عزیزم چه کند درمان را

این روا نیست که حتی به گمانت برسد
که من از جور و جفا می شکنم پیمان را

ناز کن باز که ناز تو خریدن دارد
کن پریشان سر آن گیسوی جانفشان را

پاک شو دفتر از این اشک که افشا نکنی
پیش دلدار تو داغ دل بی سامان را

مهدی از جور تو لب بسته ولی جان دلم
بشنو از قعر غزل درد دل نالان را

« مهدی رستگاری »

تازه ترین نقدها