🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 به روی سقف هم می دید طرح ناب رویش را

(ثبت: 5175) آذر 25, 1396 

به روی سقف هم می دید طرحِ نابِ رویش را

 و حس می کرد دائم روی دوشش بوی مویش را

 

شروع هق هق هر روزه  و بالا کشید آخر

برای لحظه ای تسکین اعصابش  پتویش را

 

فقط حسرت نصیبش شد پس از یک عشق طولانی

رهایش کرد اما دیر فریاد گلویش را

 

به مرد دیگری دادند اورا تا که با اشکش

بگیرد روز و شب با ندبه خوانی ها وضویش را

 

 کنار چشمه خالی کرد روز آخرین دیدار

تمام عقده های مانده در بطن سبویش را

 

فدا شد عشق پاکش تا نریزد هیچ دلواپس

به رسم مردم دیوانه ی دِه آبرویش را

 

نشد آبستن از مردی که تنها آرزویش بود

ولی می خواست فرزندش بگیرد خلق و خویش را…

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (4):