جان مار ته فدامه … (شعر مازندرانی تبری به مناسبت روز مادر و زن)

جان مار ته فدامه

جان مار ته فدامه

چش انتظاری نکن

ته اصلی دور بگردم

هی بیقراری ، نکن

روز و شوی ناختی

مه برمه جا ، بیداری

هی گره ره تو دایی

نصفه شو تا صواهی

ته خنده دور بگردم

مه دل ره جلا دنه

ته دلواپسی مره

گج کنده بلا دنه

ته کله ی اسبه می

درسی ، آسمونه

ته رنگی رنگی چرقد

مه وسه سایبونه

ته دسه پینه ی دور

چنده ترک دوسه

ته نیمچه سوی قربون

نم نم پرک دوسه

بی تو دنیاره کورمه

هر چن غریبه جامه

ته پیش امبه ، جان مار

بوم تا ته فدامه

یاده مره دوش گیتی

تکون دایی پشته سر

لاقمه ره دهون گیتی

چکه زویی سفره سر

بازار شیهی ، لنگن سر

مومله کردی ، تیناری

ذوخ کردمی ، خرینسی

خردنی و شلواری

ته زحمته سه بوم

صواحی تا نماشته

فکا زوئی لتکاره

واش و علف که داشته

کهنه چادر کمر سر

دپش دوسی داشتی

دشته کنار تیل چه جور

لچر تا اوسی داشتی

کتک زوئی لوبیا

باکله ی ماریمه

پاتی حیاط دونه پاچ

سازه زوئی شه دیمه

ته سره دور بگردم

سرپیته کش بار گیتی

آسوک آسوک تو متی

د دسی شلوار گیتی

خسه تن و خسه لینگ

خنه تو هم کار بیهی

سمباره بن دون بلار

شه شام و ناهار بیهی

کله سره ، ته پلا

هیچ وقت مه یاد نشونه

ته پوف و چشه اسلی

اون وقت مه یاد نشونه

گد بهیمه ته زمر

ادب مره ور بدا

ته درس و مشق ات خله

گدی مره پر بدا

چه مزه دارنه امروز

اینتا شعر نوپایی

ریکا ماره سه تن تن

دل بنویشته، فدایی

***
میر حمزه طاهری هریکنده ای نوپا