طارق خراسانی
اردیبهشت 6, 1402

/هُرْمِ /سینه آخرش دانم زَنَد دل را به آتش
تَرسِ من از جان نَباشد، جانِ دل ترسم بسوزد
سلام

آفرین بابت این نکته که جانی که مرکب اش دل است را به درستی در شعر آورده اید

👏👏👏

در پناه خدا 🌱🌹👌👌👌👌👌👌🌹🌱

پاسخ
- سید عرفان جوکار جمالی
  اردیبهشت 6, 1402
  
  سلام و احترام استاد خراسانی بزرگوار
  زیبا نگاهید و بزرگمهر🌹🌹
  
  پاسخ

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

کبوتری که رضایت نداشت از دل خویش
شبانه پر زد و رفت از دیار و محفل خویش

شبی که بال و پرش مثل مار زخمی بود
برای دانه گذشت از بیان مشکل خویش

هوای باغ که شد تیره از غم گلها
ندید بین درختان مرا مقابل خویش

به عاشقی که خطر را همیشه حس می کرد
کسی نگفت نرو در مسیر باطل خویش

هزار مرتبه گفتم به مدّعی با عشق
دهد امید به پروانه های عاقل خویش

به آنکه خواست دهد خونبهای گلها را
بگو ببخش به ما قدری از فضایل خویش

به پاس خون شقایق که در رگش جاری ست
چگونه نگذرد عاشق ز خون قاتل خویش

« مهدی سیدحسینی »

تازه ترین نقدها