سفینه النجاه حسین

( سفینه النجاه )

عزیزِ مصطفی حسین ، حبیبِ کبریا حسین
سفینة النجاه حسین ، سراجِ رهنما حسین

به گوش می رسد نگر ، صدایِ زنگ کاروان
صلایِ پورِ فاطمه ، رِسَد بگوشِ عاشقان
رسیده موسمِ عزا ، ندا دهند کبوتران

به آستانِ پاکِ تو ، همیشه من گدا حسین
سفینة النجاه حسین ، سراجِ رهنما حسین

بشارتی دهد تو را ، ستاره هایِ آسمان
نسیم صبح میدمد ، زِ عطر بویِ دلبران
که اهل حق نشسته بر ، کجاوه هایِ اُشتران

فرشتگان به یک صدا ، شوند همنوا حسین
سفینة النجاه حسین ، سراجِ رهنما حسین

به آسمان نظاره کن ، گرفته رنگِ ارغوان
اگرکه نیک بنگریم ، علامتی شود عیان
به انتظارِماهِ خون ، جامه دَران فرشتگان

رسد مشامِ شیعه را ، شمیمِ کربلا حسین
سفینة النجاه حسین ، سراجِ رهنما حسین

سلامِ من به تکیه ها ، به مجلسِ عزایِ تو
به دسته های سینه زن ، به جُندِ باصفایِ تو
شفایِ دردِ عشقان . پیاله هایِ چایِ تو

به دردمندِ روضه ها ، عطا نما شفا حسین
سفینة النجاه حسین ، سراجِ رهنما حسین

ببین که دل شکستگان ، به سوی موکبش روان
به دل امید و آرزو ، به کربلا قدم زنان
گرفته پرچم عزا ، به نغمه یِ صوتِ اذان

تمامِ سال عمرِ من ، به ده شبی فدا حسین
سفینة النجاه حسین ، سراجِ رهنما حسین

قلم زند به اشکِ خود (حبیب)بی امان به شب
که در رَه هست ماهِ خون ، همی کند فغان به شب
کلامِ دل نوشته بر ، جریده یِ زمان به شب

به اربعین زیارتش ، به من کند عطا حسین
سفینة النجاه حسین ، سراجِ رهنما حسین

شعر : حبیب رضائی رازلیقی