![حبیب رضائی رازلیقی](https://sherepaak.com/wp-content/uploads/2019/05/IMG_20181210_041500_424-1-e1586746135226.jpg)
🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
” جا مانده ”
شب تا به سحر بر در میخانه نشستم
بی اِذنِ ورودی که از آن دل نگسستم
.
یاران همه سر مست از این باده گساری
دیدم رخِ معشوقه ی پیمانه بدستم
.
گفتم که پشیمانم و ساقی کرمی کن
نادم شده ام حُرمتِ این خانه شکستم
.
بیگانه مپندار مرا صاحبِ خانه
بُبریده ام از زهد و ریا دل به تو بستم
.
عمریست به میخانه به کنجی بنشینم
خواهان میِ سرخ در این میکده هستم
.
نزدیکترین، از همه کس بوده “حبیبم”
غافل شده از یار، دلِ باده پرستم
.
شعر : حبیب رضائی رازلیقی
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (8):
آذر 21, 1399
سلام و درود و ارادت
پاسخ
آذر 22, 1399
سلام استاد عزیز
جناب رضا پور
بسیار ارادتمندم
سپاس از حضور
🌺🌺🌺
پاسخ
آذر 21, 1399
سلام و درود
بیگانه مپندار مرا صاحبِ خانه
بُبریده ام از زهدِ ریا، دل به تو بستم
زیباست
در پناه خدا 🌿👏👏👏👏🌿
پاسخ
آذر 22, 1399
سلام و عرض ادب استاد
سپاسگذارم از بنده نوازی
از حضورتان در محفلم بسیار خرسندم
ممنونم از تایید سخاوتمندانه ی شما
پاسخ
بستن فرم