🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 سه گلشنی در جغرافیای پارسی

(ثبت: 225229) فروردین 28, 1399 

 

(آغازگر:)
” مرا به یاد بیاور! من ام چکامه ی تو/
زبان و اَصل و تبار و شناسنامه ی تو/”

(بدنه/ پیکره:)

درون هر غزلت، واژه های تازه، من ام/
به شادی ات فَوَران، در غمت گدازه، من ام/
به خانه های دل انگیزِ سینه ی پامیر/
ستونِ همدلی و زیرسازِ سازه، من ام/
به کوهسارِ بدخشان، به کشتزارِ خُجَند/
به باغدشتِ دوشنبه، هوای تازه، من ام/
به هر نسیم، دعا بسته ام به نیّتِ تو/
چو شعرِ ابرِ طرب، ردّ پای تازه، من ام/
تمامِ هستیِ من! مهربان تر از این باش!/
صفای تازه، من ام. دلگشای تازه، من ام/
تو را که گم شده بودی، همیشه می جُستم/
پر از غمِ کهن و ماجرای تازه، من ام/
مرا غریب نبین! من خودی تر از نَفَس ام/
دوباره آمده، دیرآشنای تازه، من ام/
خوشا به لحظه ی دیدار بعد از آن همه هِجر/
” بیا عزیزِ دلم!” این صدای تازه، من ام/

(پایانبخش:)

” وصال مادر و فرزند، وصف ناشدنی ست.//”

 

 

 

 

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند :

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا