🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۳/۰۱/۳۰ |
| تعداد شعر: | 2 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۳/۰۲/۰۳ |
من زاده شده ام
در بی نهایت تنهایی، زن نباشم
در این سرزمین نحس،
زن ستیز و شاعر کش خود تن باشم
زاده شده ام برای نیستی
وقتی هستی، نام زنی ست
که دادگاه ها،
کمر به شکست او بسته اند
مرا نیست کنید
وقتی عشق باد می شود
گونه هایم را نوازش می کند
و خالی می شود
از خشم گونه های متورمم
من پر می شوم
چون تکه ابری سیلی خورده
که هر لحظه ممکن است ببارم
گاهی می بارم برای باران هایی،
که نام دیگر کتایون اند
چکه چکه فرو می‌ریزند
تمام نمی شوند
برای جگر گوشه هایشان.
بی دهان مانده ام
میان شعر
و دنیا نام زنی ست نابینا
که کلماتش
آش دهان سوز شده اند
مرا دور کنید
از لکه هایی که زن شده اند
از تکه هایی که ابر شده اند
از ابر های باردار و داغدار
مرا نیست کنید …
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
فروردین 31, 1403
ته بی انصافیست…
که تو باشی و منم باشم و تنها باشیم…
امین غلامی ملقب به شاعر کوچک
پاسخ
اردیبهشت 2, 1403
سلام و درود جناب غلامی
از حضور ارزنده تان سپاس گزارم
به مهر خواندید.
پاسخ
بستن فرم