🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 قطعه186

(ثبت: 5656) اسفند 16, 1396 

ساز تازه دارد آفتاب
رخ به برقع ابر پوشانده
شرم در روی
غم در دل
پشیمان طلوع
افسرده حضور است
سینه اش زخم خورده به تیغ زروان
تکرار مکرر نمی پذیرد
بیهوده
وامانده
گرد جهان می چرخد و می چرخد

(زروان خدای زمان در ایران باستان)

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):