🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
ساز تازه دارد آفتاب
رخ به برقع ابر پوشانده
شرم در روی
غم در دل
پشیمان طلوع
افسرده حضور است
سینه اش زخم خورده به تیغ زروان
تکرار مکرر نمی پذیرد
بیهوده
وامانده
گرد جهان می چرخد و می چرخد
(زروان خدای زمان در ایران باستان)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):