مجازی ست

سلام
افلاطونیان معتقد بودند که ورای این عالم که مجاز است ، عالم دیگری نیز هست که همه چیز آن اصیل است و این جهان در واقع سایه ی آن جهان است . این اندیشه بعدها توسط نوافلاطونیان ، عرفانیزه شد و آنها خدا را مافوق هر دو جهان می دانستند . پیشتر از آن ، ایرانیانی که پیرو حکمت خسروانی بودند نیز جهان حاضر را ناسوت و عالم بالا را لاهوت می نامیدند که این اندیشه توسط شیخ شهاب الدین ، دوباره احیا شد . در قرآن نیز هم ” بامرنا ” داریم ( به دستور ما ) و هم ” من امرنا ” ( از دستور ما ) که اهل عرفان معتقدند ، اشاره به عالم امر ( لاهوت ) است . آنجا که مولوی نیز چنین منظوم کرده :

خلق را طاق و طرم عاریتست
امر را طاق و طرم ماهیتست.

یعنی طمطراق ( بزرگی کردن ) در این دنیا عاریتی از آن دنیاست و اصیل نیست . آن دنیا اگر طمطراق دارد و دستور مي دهد ، در واقع ماهیت اوست .

از پی طاق و طرم خواری کشند
بر امید عز در خواری خوشند.

و دوباره به کسانی که این دنیا را چسبیده اند حمله می کند که برای یافتن عزتی که اصیل نیست ( و عاریتی ست ) خود را خوار می کنند

چون نمی‌آیند اینجا که منم؟
کاندرین عز آفتاب روشنم

و در اینجا می گوید چرا مثل من فکر نمی کنند ( که دنیا را مجاز دانسته و چشمم به طاق و طرم عالم امر است ) و نمی بینند که چون آفتاب روشن شدم از این عزت .

فکر کردم به سروده ی شما بی ربط نباشد اگر شرح کوچکی بنویسم و درسی در حضور دوستان پس بدهم .
ممنون که حوصله می کنید .