🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 قطعه195

(ثبت: 5665) اسفند 16, 1396 

هیچ نبود
نه سپید
نه سیه
نور خفته
صدا نطفه
رنگ پنهان بود

جهان بر خویش پیچید
کش آمد
از بلندای خویش قامت خم کرده
دایره در دایره
مارپیچ شد
خویش زمان نام نهاد

پس سر سپید
پای سیه
 دنبال دم خویش دویده
سگان بازیگوش را می مانست
نور
صدا
رنگ
حیات آفرید

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):