🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
هیچ نبود
نه سپید
نه سیه
نور خفته
صدا نطفه
رنگ پنهان بود
جهان بر خویش پیچید
کش آمد
از بلندای خویش قامت خم کرده
دایره در دایره
مارپیچ شد
خویش زمان نام نهاد
پس سر سپید
پای سیه
دنبال دم خویش دویده
سگان بازیگوش را می مانست
نور
صدا
رنگ
حیات آفرید
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (5):