🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 موسم بی دست آورد

(ثبت: 265978) آذر 8, 1402 

 

موسم بی دست آورد
جداییست
آدمی اینجا تنهاست
فضایی در کران تنهایی تهی ست
و دستی در آوردگاه باهمان
چشم بگشا
بر سینه ی مسلول سکوت
تلخی ماه از سرفه ی آسمان پیداست
بیدی از بهاران گریخته
عریان
سوره های نسروده را در سایه
سوده است به سنگ بغض
موسم بی دست آوردیست
خدای را هنوز به خرما می خورند
و از اینه ی خنده هاشان
خنجر انزجار تلالو می کند
به رهگذار سرد باد
مرده باد عشق
آشوب خیس اشک
بر ساقه ی بید پیداست
اما
بید را هم چه خیال از آدمیست
ره بر نگاه بید بیفکن
او در خود مرده است
اما
موسم بی دست آوردیست
چه تفاوت دارد این؟!
که چونان بید
آدمی اینجا تنهاست

 

 

 

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :

نظرها
  1. آذر 8, 1402

    باهمان=وحدت،شراکت
    موسم=فصل،دوران،هنگام
    انزجار=نوعی تنفر
    کران=ناحیه
    با تشکر🌺

  2. 🌺🌸🌹

  3. 💐

  4. Arezousalari

    آذر 9, 1402

    زیبا بود و خواندنی عشقم
    قلمت زرین و نویسا⚘

بستن فرم


سلام و درود
بسیار زیباست
سپاس از حضورتان
لذت بردم
شادکام باشید
در پناه خدا