🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۱/۰۲/۲۸ |
| تعداد شعر: | 3 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۱/۰۳/۰۹ |
از قباله ٕ آسمان
شروق بلاهتی جاری است
که هیچ پلک خواب آلودی را بر نمی تابد
نمی دانم
گرم بادها شاید
بوی نان و خون آورده اند.
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (1):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
درود .سپاسگزارم .آموختم از کلامتان 🙏🌹
سلام با اجازه اگر بتوانید دو نکته را در سروده رعایت بفرمایید شعرتان فرازمندنر می‌شود! یک: ارتباطِ دو مصراع
طارق خراسانی در همراه با سکوتی آرام
سلام مانای عزیز از نقد زیبایت دانستم به حقیقت شعر بخوبی پی برده ای برای دخترم سارا
معصومه بیرانوند در همراه با سکوتی آرام
سلام و درود بر شما خیلی جالب بود و پر معنا
مهرداد مانا در همراه با سکوتی آرام
و بالاخره شعر سپید واقعی را از این قلم خواندم . شعری کوتاه که مانند
خرداد 2, 1401
درود بانو مهین پور عزیز
شعر دغدغه مند و زیبایی است فقط یک سوال برایم پیش آمد:
با توجه به این که نهادِ دستوری گزارۀ « هیچ پلک خواب آلودی را برنمی‌تابد» ، شروق بلاهت است؛ آیا می توان به لحاظ معنایی بین طلوع حماقت و این گزاره ارتباط درست برقرار کرد چون در سابقه ذهنی ادبی گویشور فارسی زبان ( و شاید خیلی از زبان های دیگر) عکس این گزاره حضور دارد یعنی طلوع نادانی و حماقت از پلک‌های خواب آلوده استقبال می گند.
🌷🌷🌷
پاسخ
خرداد 2, 1401
سلام
آغاز بلاهت و حماقتی که موجبات بیدارباش را در می نوردد مدنظرم بود شاید در نگاهی دیگر نقیض گزاره را در ذهن متبادر کند .ممنونم که ایراد نظر فرمودید
پاسخ
بستن فرم