🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
ای شعر، ای کیمیای واژه ها !
اینک که جغرافیای جهان در احتکار استبداد است
و مغز انسان در استعمار عشق،
تو اقلیم کوچکی را در ذهن من،
باقی بگذار برای اندیشیدن به آزادی
اینک که کودک استبداد،
گردن بندی به سینه دارد،
از زنبورهای مرده ی آزادی
اینک که آزادی چون پروانه ای،
دنبال می کند حلقه ی گل بر روی تابوت انسان را
تو ای شعر، تنها یک کلمه باش، و آن هم آزادی
مهدی بابایی ( سوشیانت)
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):
مرداد 15, 1402
آفرین
پاسخ
مرداد 15, 1402
درودها
🌳🌳🌳🌳🌷🌹🌹🌹
پاسخ
بستن فرم