پلک

همه ی گلها دخترند
و همه ی آبشارها زن
و کلید همه ی دژها به دست زن است
تو زنی
و ماه و مهر نیز هردو زن بودند
زن بودند و شاعران از جادوی نگاهشان
مسخ می شدند
و خودبین ترین سرداران تاریخ هم
نتوانستند از حصار آرزوی تو بگریزند
زنی که تمشک لبهایش
دل باران را خون می کرد
و باران هم زن بود
وگرنه هوای بوسه
بر شاخه ی سیب شکوفه نمی کرد
و سیب نیز خیالینه خانمی بود
که گناه نخستین را مشق می کرد .
آه
مگر شور زنی اشکی برانگیزد
ورنه این لوت لاابالی
از جغرافیای جنگل ها خواهد گذشت

تو زنی
و چه نادان بود ناپلئون
که ولگردی در واترلو را
به بوییدن عطر گردنت ترجیح داد
آنگاه که الفبای خواب را با گیاهان دکلمه می کردی
و چه خر بود خشایار
که پسته ی لبخندت را
به آب آتن انداخت !

نام همه ی رب النوع ها زن است
نام تو
که اجرام آسمان به عاریت برده اند
و سجلی برای شناختن تمام گلها
و موضوعی برای تمام شعرها
و شوری برای همه ی رقص ها

زن باش
حتا اگر نزار قبانی مرده باشد
حتا اگر شمشیر شعر مانا بشکند
حتا اگر شیرکو
به پابوس دارالتزویر برود !
زن باش
وگرنه کمر مردانگی خواهد شکست ….

رنگین کمان اگر زن نبود
دامن چین دار نمی پوشید
تاک اگر زن نبود
در ساغر مینا منزل نمی کرد
آهنگهای عاشقانه همه زن بودند
وگرنه باد با گل ختمی نمی رقصید
و رودها که رازهای زنانه را
به گوش دریا خواندند
و زمین
که آبستن گندم هاست …..

می خواهم که زن باشی
چرا که زندگی زنانه است
_ با همه ی ملال و ملاحت اش _
و آزادی زنانه است
_ با خون سرخ نیکا و نویدش _
می خواهم که زن باشی
تُرک تنهایی که بر تارک ترانه می نشینی
و این شعر
گوشواری که از مانا به یادگار می آویزی
یادواره ی زن .. زندگی .. آزادی

به تاثیر از نزار قبانی
تقدیم به صفحه ی سرشار شما