چند سروش (اشعاری در قالب شعری سروش)

بسم الله الرحمن الرحیم

اشعاری در قالب شعری سروش

1- ماه تابید و جیرجیرک خواند/
چشمه بر قول خویش ثابت ماند/
من و خواب عمیق و پیله ی سخت.//

2- می زند شادمان به دامنِ موج/
شده با موجِ ناشکیبا، زوج/
شب به ساحل، سکوتِ ماهی بود .//

3- بعدِ باران، هوا، غزل شده بود/
چشم در چشمِ آن عسل شده بود/
گل مریم به دست مریم داد .//

4- پسر و مادر، آخرین دیدار/
اشک ها: شعله های آتشبار/
رفت و ماند. استخوان که شد، برگشت.//

5- گفته بودیم: گنجه و باکو/
باز خواهند گشت؛ امّا کو؟/
باز، دریای مازِ ما کندند
(ماز، ایهامی است به شکل جناس مرکّب در معنای مازندران ویا مااز) .//

6- قلم از دستِ اوستاد افتاد/
پرچمِ کشور از چکاد افتاد/
و دبیری که شغل دوم داشت ….//

7- مستِ آواز، قایقِ موتوری (خوانش دیگر: مستِ آوازِ قایقِ موتوری)/
دل به دریا زدَه ست قایقباز/
باز، دل، غرقِ آزِ موجنواز (خوانش دیگر: باز، دل، غرقِ آز، موجنواز)/
راز در راز/
ساحلِ سرد، قایقِ خاموش.//

8- غنچه ای بود زاده ی گل سرخ/
گل سرخی که زود پرپر شد/
غنچه هم گل که شد، تغزّل شد/
رهسپارِ ترانه ی پدرش.//

9- کوه ها امتدادِ بودنِ توست/
دشت، امضای جان سرودنِ توست/
نیستیّ و وطن/
هستی اش وقف در ستودنِ توست/
جاودانه شکوه- روحِ بلند!//

10- در زمین، ساده گام، ساده مرام/
برزبانِ فرشته، نامش کام/
آی! چشمانِ خامِ هوش حرام!/
این قَدَر ساده اش گمان نکنید!//

11- بادباک رَوِش، سبکبال ام/
موج مجنون، غزال افعال ام/
خوش به حالم! وصال اقبال ام/
پرِ سیمرغ در هوا می خواند.//

12- نام کوتوله، نردبان می خواست/
شعر بی وزن، آستان می خواست/
مورچه، عمر جاودان می خواست/
با سیاست، عجیب گشت عجین.//

13- تاک تا شد، به جرمِ پاکی مُرد/
ایستاد. اوفتاد. خاکی مُرد/
مردِ خاکی به دردناکی مُرد/
زنده ی جاودان، غریبِ زمان.//

14- ببر مازندران، شکوهش را/
هیبتِ آرمان شکوهش را/
یورشِ بی کران شکوهش را/
باز در بیشه ی جهان آورد.//

15- ماه، راهِ نگاه، آه، پناه/
حال، تسبیح، اشک، عشق، گواه/
باز، آواز. باز، راز و نیاز .//

16- آسمانی عقاب، زخمی شد/
شعله از التهاب، زخمی شد/
در غروب، آفتاب، زخمی شد/
ناجوانمرد تیر شعله! چرا؟!//

17- جنگل سبز، جنگ- جنگی شد/
تبر اندیشه و تفنگی شد/
خاطرِ سبز، سرخ شد در تیر .//

18- لحظه ای ماند و تا همیشه گذشت/
دل به تاراج بُرد و بازنگشت/
درد شد سرگذشت/
نگُذشت/
عشق، سلطانِ عالمِ درد است .//

19- غزلی بود و در زمین می گشت/
درپیِ بیتِ بی قرین می گشت/
گشت و می گشت و این چنین می گشت/
آسمانی که گشت، فهمیدیم.//

20- همسر از شیلی/
شوهر از یونان/
دختر از لیبی/
پسر از تایوان/
خانه شان باصفا، پر از فرهنگ .//

21- زنگ ناقوس و جلوه ی فانوس/
بندری همنشینِ اقیانوس/
کشتیِ دل به سینه اش مأنوس/
نیست رؤیا؟! چقدر رؤیایی ست!//

22- درد دندان، فتاده در جانم/
یک به یک، خُرد گشته دندانم/
بیمه نه؛ پول نه؛ چه حیران ام!/
نه وزیرم؛ نه از عزیزان ام/
خاک بر اقتدارِ دولت تان.//

23- شعرِ مِه روی کوهِ جنگل پوش/
شادیِ کوهِ چشمه-ساغر نوش/
آن طرف، کوه و دشت، هم آغوش/
نام این تابلو، دیار من است.//

24- جنگلِ ابر، کوهِ مخمل پوش/
چشمه در جنب و جوش در آن گوش/
و نگاهِ سروش خاطره ساز.//