🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
| تاریخ عضویت: | ۱۴۰۲/۰۶/۱۸ |
| تعداد شعر: | 38 |
| تعداد مطالب: | |
| آخرین فعالیت | ۱۴۰۲/۱۰/۲۷ |
…کدخدا و خدا…..
کدخدا
می خواست خدایی کند
اما نشد
بعد مرگ پادشاه
در شهر شاهی کند
اما نشد
کدخدا
مردم شهر را ندیده بود
قد خود را تأ لب دیوار بالا دیده بود
کدخدا
فکر می کرد
دنیا همین ده بالاست
مردمانش ساده و نانش مصفاست
رعیت و دل سادگی
دست چینش گندم و سیب
دسترنجش سالهاست
کدخدا
یک روز در شهر شد
چرخ زد
دید زد
بیچاره شد
کدخدا
با آدمهای مختلف آواره شد
مردمان چند رنگ را رنگ زد
حرفهای پوچ را در چنگ زد
کدخدا
داد زد
فریاد زد
اما نشد
کدخدا
وقتی از شهر باز گشت
دیگر آدم نشد
رازش گم شد
دروغش راز شد
کدخدا
خدا نشد
شاه نشد
کدخدا نشد
فریب شد
دروغ شد
شام شد
تمام شد
تمام شد
سیاوش دریابار 29مهر1402
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):
کاربرانی که این شعر را خوانده اند (3):
علی معصومی در سر منشاء دیوانگی
سلام اقا سیاوش قبلا هم با حنابعالی در این وادی سخن رفته بود. جنابعالی متاسفاته با سوالاتی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و سپاس مجدد
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام مجدد خیلی خوشحالم که هستی ، سلامتی و در کنار خانواده به فضل الهی
معصومه بیرانوند در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام و عرض ادب این شعر شاید تاریخ سرودنش به ده سال قبل برمی گرده اولآ
طارق خراسانی در درد دارد مست باشی بی می و…
سلام رابعه دوم دختر شاعرم اولا : در تعجبم چرا تا به امروز این شعر را
مهر 29, 1402
سلام سیاوش جان
در منطقه ی ما خان و کدخدا به کسی می گویند که مردمدار و مهمان دار باشد . و سخاوتش باعث شود ، دیگران برای رفع مشکلات خود به او مراجعه کنند .
اما ابتدا در آثار جبران خلیل جبران و سپس در آثار متاخر فارسی زبانان ، دهخدا بار منفی دارد .
پاسخ
بستن فرم