شعر پیشرو و مکتب ادبی نورگرایی

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود
فراخوان شعر پیشرو و مکتب ادبی نورگرایی

ما شعر پیشرو را سومین شیوه در شعر فارسی می دانیم و به سه شیوه ی سنتی، نو و پیشرو در شعر فارسی، باورمندیم،
بنابراین، منظور ما از شعر پیشرو – برخلاف کاربرد بسیاری دیگر از این اصطلاح-
صفتی برای شعر نو یا برخی گونه های آن نیست بلکه نام شیوه ای تازه در شعر فارسی است و این شیوه ی تازه، خودش گونه هایی دارد همچون
سه گانی، سروش، سه گلشن، شعر سبز یا چندآهنگ و شعر تک.
در شعر سنتی، قالب های غیر منعطف و سبک های ادبی، مطرح است.
در شعر نو، قالب شکنی و نوآوری در روساخت و مکاتب ادبی اروپایی را در ژرف ساخت داریم و در شعر پیشرو،
گونه هایی تازه و در میانه ی شعر سنتی و نو در روساخت به علاوه ی
مکتب ادبی نور گرایی.
توضیحات و نمونه های بیش تری از شعر پیشرو و مکتب ادبی نورگرایی در
نوشته ها و سروده های نگارنده، قابل جستجوست.

نمونه هایی از شعر پیشرو در مکتب نورگرایی

1. در گونه ی سه گانی:

پشت آسمانخراش های انتهای شهر/
آنچه دلگشای هر سواره و پیاده ای ست/
کشتزار باصفای ساده ای ست.//

2. در گونه ی سروش:

والقرآن الحکیم/
بارش نور از هوای کریم/
پای رستاق و قلب پایتخت، مقیم/
در گلاب شهود.//

3- در گونه ی سروش:

از کنار شهربازی شلوغ/
سرخ و زرد و پرصدا و بی امان/
تا سپید-سبز-آبی سکوت پربیان/
یاد رفتگان جاودان/
یاد سرنوشت بی گمان مان/
پنجشنبه‌های خانواده ای اصیل/
آ-را-مست-آن.//

محمدعلی رضاپور(مهدی)
تهران، تیرماه 1400
کوچنمای خورشیدی