این یک دلنوشته است که من زمانی آنرا نوشتم که خبرهایی در خصوص آتش سوزی عمدی در جنگل های زاگرس به گوشم رسید ، به یاد دارم که بسیار غمگین و افسرده بودم و تنها داروی رهایی من برای گریز از اندوه ، نوشتن بود.

____
من دلتنگم دل تنگ زمانی هستم که هنوز زندگی در این سیاره زیبا بود.
که هنوز می‌توانستیم نفس عمیق بکشیم و از تازگی هوا لذت ببریم.
که هنوز می‌توانستیم به ستارگان نگاه کنیم و به جادوی شب خیره شویم.
که هنوز می‌توانستیم به درختان لبخند بزنیم ودر سایه‌ هایشان آسوده باشیم.
که هنوز می‌توانستیم با پرندگان دوست شویم و با آوازشان به رقص درآییم.

اما حالا چه شده است؟ چرا این همه تخریب و نابودی؟ چرا این همه بی‌رحمی و بی‌تفاوتی؟ چرا این همه خودخواهی و بی‌عدالتی؟

آیا ما فراموش کرده‌ایم که محیط زیست جان ما است؟ آیا ما فراموش کرده‌ایم که زمین خانه ما است؟ آیا ما فراموش کرده‌ایم که طبیعت دوست ما است؟

من سخت ، دلتنگم ، دل تنگ زمانی هستم که هنوز این سوالات را نمی‌پرسیدم.

دلنوشته: ابوالقاسم کریمی

کاربرانی که این مطلب را پسندیده اند :

کاربرانی که این مطلب را خوانده اند (1):

مدیر سایت

بستن فرم

سلام و درود

بسیار زیباست

سپاس از حضورتان

لذت بردم

شادکام باشید

در پناه خدا

این یک نقد است

ناحیه کاربری

ثبت نام در شعرپاک

کتابخانه

صور خیال در شعر فارسی

بیان و معانی

هنر مقدس

مکتب های ادبی

مشاهده تمام کتاب‌ها

سخن دل

بخند و این جهنم را گلستان کن… بگو چشم
برایم دلبری کن، مو پریشان کن…. بگو چشم

منِ مرداب را سودای فتح رودها نیست
مرا با موج گیسویت خروشان کن… بگو چشم

به من آب حیات و عمر جاویدان عطا کن
مرا یک بوسه ی جانانه مهمان کن… بگو چشم

حجاب از سر بگیر و گیسوانت را بیفشان
اطاعت از فرامین رضا خان کن… بگو چشم

نمی خواهم کسی چشمت زند زیبای شرقی
خودت را از تمام خلق پنهان کن… بگو چشم

اگر ذوقی نمانده در دلم، پایان آن باش
مرا دیوانه ی پاییز و باران کن… بگو چشم

شبیه ارتش نازی هجوم آور به قلبم
مرا در سلطه آور؛ چون لهستان کن… بگو چشم

تمام عمرِ من در حسرت پروانگی رفت
بیا و پیلگی ها را تو جبران کن… بگو چشم

« حمیدرضا گلشن »

تازه ترین نقدها