کاظم تینا تهرانی نویسنده‌ی ایرانی

زنده‌یاد “کاظم تینا تهرانی” معروف به “ک‌. تینا” زاده‌ی سال ۱۳۰۸ خورشیدی، در محله‌ی عودلاجان تهران، از داستان‌نویسان ایرانی است که تاکنون، آن چنان که شایسته است، کارهایش دیده نشده است.
استاد “کامیار عابدی” پژوهشی مکتوب بر آثار ایشان داشته که در قالب کتاب منتشر شده است.
در سال ۱۳۲۶، یعنی در هجده‌سالگی، به استخدام بانک ملی ایران درآمد و در سال ۱۳۵۱ بازنشسته شد.
نخستین مجموعه داستان او “آفتاب بی‌غروب”، در تیراژی اندک در سال ۱۳۳۲ خورشیدی، منتشر شد. این کتاب شامل نه داستان کوتاه مدرن است که تاثیر اندیشه‌های صادق هدایت را می‌توان در آن به روشنی دید.
“محمدعلی سپانلو” او را از پیشاهنگان داستان پست‌مدرن ایران‌ می‌دانست. تینا نویسنده‌ای مرگ اندیش بود و در آثارش بیش از هر چیز از مرگ گفته است.
وی در ۲۵ تیر ماه ۱۳۶۹ دست به خودکشی زد و روز بعدش در بیمارستان لقمان‌الدوله درگذشت و در قطعه‌ی بیستم گورستان بهشت‌زهرا به خاک سپرده شد.
در اغلب سایت‌ها در معرفی وی نوشته‌اند که او در تمام عمر مجرد زیست. اما “محمد پدرام‌منش”، خواهرزاده‌ی ک. تینا، در گفت‌وگو با مصطفی انصافی” گفته است ک. تینا سه بار ازدواج کرده. “نزهت فیض”، “شکوفه شیرازی” و “نازی عطری” همسران کاظم تینا تهرانی بوده‌اند.

▪کتاب‌شناسی:
– گذرگاه بی‌پایان
– شرف و هبوط و وبال
– آفتاب بی‌غروب
– سایه بین و مینو آگاهی (دو داستان)

گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)