بانو “فرزانه عوامی” شاعر بوشهری، زاده‌ی مرداد ماه ۱۳۶۵ خورشیدی، در شهرستان دیلم است.

وی اکنون ساکن آبادان و عضو انجمن شعر آبادان است.

زنده‌یاد “بهمن رافعی بروجنی”، فرزند عبداللَّه، ملقب به “شاعر آب‌ها”، شاعر، نویسنده و ادیب معاصر در سال ۱۳۱۵ خورشیدی، در بروجن استان چهارمحال و بختیاری دیده به جهان گشود.

نیای مادری او “ذوالفقار رفیعیان” مردی ادیب، شاعر، خوشنویس دارای صدایی خوش بود. پدرش نیز باسواد و خوش خط بود و به کشاورزی و پیله‌وری و بُنَکداری امرار معاش می‌کرد.

دکتر “قربان ولیئی” شاعر و ادیب کرمانشاهی، زاده‌ی سال ۱۳۴۹ خورشیدی، در شهر صحنه است.

وی دارای مدرک دکترای زبان و ادبیات فارسی، از دانشگاه تربیت مدرس تهران است و در حال حاضر مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه زنجان را بر عهده دارد.

دکتر “علیرضا خانی” شاعر، نویسنده و پژوهشگر کُرد، زاده‌ی ۳ بهمن ماه ۱۳۴۸ خورشیدی، در شهرستان ایوان استان ایلام است.

ایشان از سال‌های نوجوانی به سرودن شعر پرداخت و بعدها با شرکت در انجمن‌های مختلف ادبی و معاشرت با دیگر شعرای استان و کشور و نهایتاً با راه‌اندازی و اداره‌ی “انجمن ادبی نیما” نقش انکارناپذیری در رشد شعر ایوان داشت.

زنده‌نام “فرزانه جاوادانی” شاعر کرمانی، زاده‌ی سال ۱۳۲۵ خورشیدی در شهر بزنجان واقع در شهرستان بافت از شاعران معاصر بود که با تخلص “شاهدخت کرمانی” سال‌ها در عرصه شعر کرمان فعالیت داشت.

این بانوی پیشکسوت شعر کرمان، صبح روز پنجم آذر ماه ۱۴۰۰، پس از تحمل مدتی بیماری دار فانی را وداع گفت.

بانو “محبوبه سعادتمند” شاعر، شاهنامه‌خوان، قصه‌گو، دوبلور کُرد ایرانی، فرزند “رمضانعلی جلالی” از کُردهای جلالی رانده شده از فیروزه که مادرشان از ایل قهرمانلو می‌باشد؛ زاده‌ی تیر ۱۳۶۶ خورشیدی در قوچان، کارشناس مامایی و ساکن مشهد است.

از یازده سالگی به شعر و ادبیات علاقمند شد ابتدا به سرودن شعر فارسی رو آورد و مقام‌هایی چون رتبه دوم کشوری در مسابقات ادبی مرکز آفرینش‌های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سال ۱۳۸۱ و رتبه اول بخش آزاد جشنواره رضوی شهرستان قوچان در سال ۱۳۹۰ و رتبه اول مشاعره در استان خراسان رضوی در سال ۱۳۸۵ شد و سپس از چهارده سالگی با اقبال به شعر کُردی در چندین شب شعر در شهرهای مختلف استان خراسان چون شیروان، بجنورد قوچان و دانشگاه فردوسی در سال‌های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۲ شرکت نمود. همچنین در نخستین دوره جشنواره‌ی شعر کُردی خراسان (ملواری) در سال ۱۳۹۸ مقام نخست و در دومین دوره در سال ۱۳۹۹ مقام دوم را به خود اختصاص داد.

زنده‌یاد “غلامعلی رعدی آذرخشی” ادیب و شاعر و نویسنده‌ی معاصر ایرانی، فرزند محمدعلی افتخار لشکر، در مهر ۱۲۸۸ خورشیدی در تبریز دیده به جهان گشود.

تحصیلات متوسطه را در دبیرستان فردوسی در تبریز به پایان برد. در سال ۱۳۰۶ به تهران رفت و به تحصیل در دانشكده حقوق و علوم سیاسی پرداخت. پس از اخذ لیسانس حقوق، در آبان سال ۱۳۱۵ برای ادامه‌ی تحصیل عازم پاریس شد. مدتی نیز در ژنو تحصیل كرد و سرانجام در رشته‌ی حقوق بین‌الملل و ادبیات تطبیقی دكترا گرفت. پس از بازگشت به ایران در سال ۱۳۲۰ در وزارت فرهنگ مشغول كار شد و در سال ۱۳۲۰ مدیریت كتابخانه فنی وزارت فرهنگ و ریاست ادارهٔ كل نگارش را به عهده‌ گرفت. رعدی در امر ایجاد فرهنگستان ایران با محمدعلی فروغی و علی‌اصغر حكمت همكاری كرد و مدتی نیز عهده‌دار ریاست دبیرخانه‌ی فرهنگستان ایران بود.

استاد “عبدالرضا فریدزاده” دبیر بازنشسته آموزش و پرورش و شاعر لرستانی، زاده‌ی ۱۲ شهریور ماه ۱۳۳۱ خورشیدی، در بروجرد است.

▪سوابق ادبی و اجرایی:

آقای “رضا کاظم‌زاده نوبریان” شاعر آذری، زاده‌ی دی ماه ۱۳۶۸ خورشیدی، در تبریز است.

ایشان لیسانس مدیریت دارند و تاکنون دو کتاب زیر را چاپ و منتشر کرده است:

بانو “ندا ذات” شاعر خوزستانی زداه‌ی سال ۱۳۶۳ خورشیدی در دزفول و ساکن همین شهر است.

وی دارای لیسانس حقوق است و از سال ۱۳۹۱ فعالیت ادبی خود را با راه‌اندازی “انجمن ادبی کلک خیال” در کتابخانه‌ی رودبند دزفول به همراه دوست نزدیکش خانم “زهرا  نظری‌پور” آغاز کرد، اما شعر را در شکل حرفه‌ای از سال ۱۳۹۳ شناختن گرفت.

استاد “صالح حسینی‌” مترجم، نویسنده و منتقد کرمانشاهی، زاده‌ی سال ۱۳۲۵ خورشیدی، در سنقر است.

ایشان در مکتب‌خانه درس خواند و از کودکی با قرآن و حافظ و سعدی مأنوس بود. یک سالی هم طلبه‌ی حوزه‌ی علمیه بوده و با زبان عربی آشنایی دارد.

بانو “فاطیما شاهد” شاعر، نویسنده‌، عکاس و تدوینگر ایرانی، زاده‌ی ۲۵ شهرور ماه ۱۳۶۳ خورشیدی در تهران در میان خانواده‌ای عرب‌تبار و اکنون ساکن کرج است.

وی از سال ۱۳۷۹ شروع به نوشتن داستان و از سال ۱۳۸۰ به سرودن شعر پرداخت.

آقای “سعید کیانی” متخلص به “اشکیا”، شاعر سپیدسرا، زاده‌ی سال ۱۳۵۹ خورشیدی، در شهر گیان شهرستان نهاوند است. او دارای مدرک مهندسی صنایع غذایی و دانشجوی رشته حقوق است.

وی در جشنواره‌های مختلف استانی و منطقه‌ای بارها برگزیده شده، از جمله، کسب عنوان سوم شعر سپید در مسابقات بین‌المللی غدیر.

زنده‌یاد “فتح‌الله بی‌نیاز” زاده‌ی ۱۳۲۷ در مسجد سلیمان و درگذشته‌ی ۱۲ مهر ۱۳۹۴ تهران، نویسنده و منتقد ادبی ایرانی بود. از بی‌نیاز ۱۵ رمان و ۷ مجموعه داستان کوتاه و ۸۸ کتاب در حوزه نقد و نظریه ادبی منتشر شده‌ است. وی احاطه کاملی بر ادبیات داستانی معاصر ایران داشت و نقدهای ادبیش بر جامعه ادبی ایران تأثیرگذار بود. داستان‌های بی‌نیاز عرصه نمود شیوه زندگی و نحوه نگرش طبقه متوسط شهرنشین ایرانی پس از انقلاب بود.

در سال ۱۳۵۱ در رشته مهندسی برق از دانشگاه صنعتی شریف (آریامهر سابق) فارغ‌التحصیل شد. او فعالیت ادبی خود را از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۸۰ با نام‌های مستعار نشریات مختلف آغاز کرد و چندین داستان کوتاه، مقاله، نقد ادبی، سینمایی و نمایشنامه از وی به چاپ رسید. از شهریور ۱۳۸۰ تا شهریور ۱۳۹۰ با نام اصلی‌اش بیش از ۴۱۱ نقد، مقاله، مرور کتاب و ۶۹ داستان کوتاه و ۴۶ مصاحبه جامع از وی در نشریات گوناگون به چاپ رسید و ۴۷۷ مقاله، نقد، مرور کتاب و داستان کوتاه در فضای مجازی چاپ شده‌است.

بانو “نشمین ریاضی”، شاعر و نقاش بوشهری ساکن انگلیس، زاده‌ی سال ۱۳۴۳ خورشیدی است.

وی در خانواده‌ای اهل شعر و ادب بزرگ شد و از همان کودکی از طریق “ميرزا احمد ديّرى”، پدربزرگ خود که نویسنده و یک عارف بود، با اشعار و شاعران کلاسیک ایران‌ زمین مثل حافظ و سعدى و مولانا آشنا شد.

خانم “زهرا جهانی‌ بهنمیری” شاعر مازندرانی، زاده‌ی هشتم تیر ماه ۱۳۶۳ در بابلسر (بهنمیر) و اکنون ساکن بابل (امیرکلا) است.

او که دانش آموخته‌ی رشته‌ی ریاضی کاربردی‌ست، از سال ۱۳۸۲ و همزمان با ورود به دانشگاه و شرکت در انجمن‌های ادبی آن، به جهان ناشناخته‌ی شعر پانهاد.

زنده یاد “پرویز خائفی” شاعر، نویسنده، محقق و حافظ‌پژوه ایرانی، زاده‌ی ۱۶ آذر ماه ۱۳۱۵ خورشیدی در محله‌ی دروازه کارون شیراز بود.

پرویز خائفی نوه میرزا اسماعیل خائف، شاعر معروف و عالم متبحر شیراز، بود.

زنده‌نام “نبی یوسف زمانی”، از شاعران و روشنفکران دهه سی کردستان، در سال ۱۳۱۲ خورشیدی در سنندج به دنیا آمد.

از او اشعاری به زبان‌های کردی و فارسی به یادگار مانده است، که شعر بلند “سەیرەی گول خواردگ” (سهره‌ی فریب خورده) به زبان کوردی سنندجی، در ۴۵ بیت از آن جمله است.

بانو “فهیمه مقربی” شاعر، نویسنده، منتقد ادبی، فعال فرهنگی، مشاور در حوزه‌ی کودک و نوجوان و مربی کانون پرورش فکری سیستان و بلوچستان، زاده‌ی سال ۱۳۶۶ خورشیدی، در زابل است.

ایشان دانش‌آموخته‌ی مقطع ارشد رشته‌ی زبان و ادبیات فارسی است.

استاد “یزدان درویشی” متخلص به “درویش”، شاعر ایرانی زاده‌ی ۶ فروردین ماه ۱۳۵۲ خورشیدی، در شهر کوچک برزول واقع در شهرستان نهاوند در میان خانواده‌ای اصالتأ دلفانی و اکنون ساکن بروجرد است.

وی تحصیلات ابتدایی و راهنمایی خود را در زادگاهش به پایان رساند و در سال ۱۳۶۹ به سفارش پدرش، لباس نظامی بر تن کرد و به استخدام نیروی زمینی ارتش درآمد، و او که اکنون افسر بازنشسته‌ی ارتش است، زمانی به سفارش و مشاوره‌ی شاعر اهل بیت(ع) مرحوم “آغاسی” به شعر و شاعری روی آورد و برخی از سروده‌هایش مانند مثنوی «جوابیه‌ای به مدعیان خلیج همیشه فارس» و مثنوی «قرآن مجید» که جوابیه‌ای به “تری جونز”، کشیش مسیحی، در اهانت و آتش‌زدن قرآن مجید است، از سوی امیرسرتیپ “احمد‌رضا پوردستان” در محضر رهبر معظم انقلاب قرائت شد و بسیار مورد توجه ایشان قرار گرفت.