نگار جمشید نژاد شاعر تهرانی

بانو “نگار جمشیدنژاد” شاعر ایرانی، زاده‌ی ۱۵ دی ماه ۱۳۵۴ خودشیدی در تهران است.
وی روزنامه‌نگار هفته‌نامه امرداد است.

▪نمونه‌ی شعر:
(۱)
نفرین شوم مرگ به سمت غزل وزید
می‌لرزم از هجوم نفس‌هاش مثل بید
دیگر برای شعر شدن کم می‌آورند
این واژه‌های خسته‌ی از عشق ناامید
دستم نمی‌رسد به بلند خیال تو
ای کاش می‌شد از شب چشمت ستاره چید
ای کاش می‌شد از دل این فرصت محال
تا لحظه‌های آبی ذهن تو پر کشید
من مانده بی‌ستاره و بی‌صبح خوب من
عشقت دوباره دیر به داد دلم رسید…

(۲)
[برگرد]
برای آمدنت دیر می‌شود، برگرد
زمان ز پرسه زدن سیر می‌شود، برگرد
در انتظار تو با کوله‌باری از وحشت
زمین دوباره زمین‌گیر می‌شود، برگرد
برای روشنی چشم آسمان، خورشید
میان چشم تو تکثیر می‌شود، برگرد
همیشه جای تو در لحظه‌هایمان خالی‌ست
غروب جمعه که دلگیر می‌شود، برگرد
و جمعه‌ای که بیایی، تمام عرش خدا
به سمت خاک سرازیر می‌شود، برگرد.

(۳)
[نفرین]
انگار که بی‌بهانه باید بروم
با بغض همین ترانه باید بروم
تا صبح هزار بار می‌میرم و بعد…
اصرار نکن، شبانه باید بروم.

(۴)
خیره می‌شوی به چشم‌هام
تا می‌خواهی راز نگاهم را بفهمی
باران می‌گیرد
حواست پرت می‌شود…

(۵)
این روزها
بدون تو
شعرهایم را آبستن می‌شوم…
پیامبری
دیوانه
در راه است!

(۶)
باید طناب این رابطه را پاره کنم
تقصیر خودت بود
چند بار گفتم گره کور نزن؟!

(۷)
[برای دخترم یسنا]
پلک که می‌زنی از چشم‌هایت غزل می‌بارد
به دنیا که آمدی
کسی در گوش راستت…
من اما در گوش چپت حافظ می‌خواندم!

گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)