کورش اسدی نویسنده‌ی آبادانی

زنده‌یاد “کورش اسدی”، نویسنده و منتقد ادبی در ۱۸ مرداد ۱۳۴۳ در آبادان به دنیا آمده و در اواخر دهه پنجاه به تهران مهاجرت کرد.
او در کنار نوشتن، به کار داوری جوایز ادبی، ویراستاری و تدریس در کارگاه‌های داستان‌نویسی می‌پرداخت، اما باز هم به گفته خودش هر کاری که برای رفع مشکلات مادی کرد “مربوط به کلمه و ادبیات بوده.”
کورش اسدی طی عمر نسبتا کوتاه خود فقط چهار کتاب داستانی، سه مجموعه داستان و یک رمان منتشر کرد، اما همان تقریبا دو دهه پیش، وقتی اولین مجموعه داستانش منتشر شد، توجه منتقدان ادبی را به دنیا و شگردهای داستانی خود جلب کرد.
نخستین کتاب کورش اسدی با نام “پوکه باز” شامل ده داستان کوتاه، در سال ۱۳۷۸ در مجموعه “شهرزاد” از سوی نشر آگاه منتشر شد. “شهرزاد”، مجموعه‌ای بود که هوشنگ گلشیری، نویسنده مرجع و پرنفوذ، کتاب‌های آن را که از آثار نویسندگان جوان بود، به ناشر سفارش می‌داد.
همچنین کورش اسدی کتابی درباره نمایشنامه‌نویسی و داستان‌گویی غلامحسین ساعدی نوشت که نشر قصه آن را در سال ۱۳۸۱ منتشر کرد.
چهار سال بعد از انتشار اولین مجموعه داستان، کورش اسدی با انتشار مجموعه داستان دیگری با عنوان “باغ ملی” (نشر سالی، ۱۳۸۲) جایگاه خود را به عنوان نویسنده تثبیت کرد. این کتاب یک سال پس از چاپ، در چهارمین دوره جایزه ادبی هوشنگ گلشیری، از معتبرترین جوایز ادبی غیردولتی ایران، جایزه بهترین مجموعه داستان را به دست آورد.
بالاخره پس از دوازده سال سکوت، کورش اسدی با انتشار مجموعه داستان “گنبد کبود” در سال ۱۳۹۴ بار دیگر به عرصه ادبیات داستانی بازگشت. این کتاب، دارای هشت داستان کوتاه است که اسدی آنها را در دهه هشتاد نوشته بود. این کتاب برنده‌ی جایزه مهرگان ادب شد.
وقتی “گنبد کبود” منتشر شد، برخی رسانه‌ها به اشتباه تیتر زدند که “اثر داستانی تازه کورش اسدی پس از هفت سال منتشر شد”، اما در واقع آن چه سال ۱۳۸۷ قرار بود از سوی نشر ثالث با عنوان “پایان محل رویت است” منتشر شود، از انتشارش جلوگیری شد و به چاپ نرسید: “رمان «پایان محل رؤیت است» قرار بود منتشر شود،‌ اما مدتی سر دواندند و آخرش گفتند مجوز نمی‌دهیم.” با این حال، این کتاب که اولین رمان کورش اسدی محسوب می‌شود، در سال ۱۳۹۵ با عنوان دیگری منتشر شد: “کوچه‌ ابرهای گم‌شده”. این رمان برنده‌ی جایزه مهرگان ادب شد.
رمان “کوچه ابرهای گم‌شده” که به انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران و حوادث پس از آن می‌پردازد، در فاصله صبح تا عصر یک روز دوشنبه می‌گذرد و “کارون”، شخصیت اصلی داستان، به دنبال کتابی به نام “کوچه ابرهای گمشده” است: “ابر تمام آسمان را گرفته بود. مثل مرگ که دل را بگیرد و آدم جسد شود. مثل جسد که نگاه به آسمان کند. نگاه به کوچه کرد.” (صفحه ۴۱)
مجموعه داستان پایان محل رؤیت است، توسط نشر ثالث، در سال ۱۳۸۷ و آنتولوژی داستان خوزستان دریچه جنوبی همراه با غلامرضا رضایی تهران، توسط نشر نیماژ، در سال ۱۳۹۷ نیز به قلم او چاپ و منتشر شده است.
همچنین ایشان کار ویراستاری کتاب‌های زیر را برعهده داشته است:
– پینوکیو، قصه‌گو: لوسی، تصویرگر: ماریا فیلیپو، ترجمه: مهشید تولایی، ویراستار: کورش اسدی، تهران: نشر ثالث – کتاب‌های سارا، ۱۳۸۰.
– علی‌بابا و چهل دزد، قصه‌گو: لوسی، تصویرگر: ماریا فیلیپو، ترجمه: مهشید تولایی، ویراستار: کورش اسدی، تهران: نشر ثالث – کتاب‌های سارا، ۱۳۸۰.
– کتاب جنگل، قصه‌گو: لوسی، تصویرگر: ماریا فیلیپو، ترجمه: فریبا ظهیری، ویراستار: کورش اسدی، تهران: نشر ثالث – کتاب‌های سارا، ۱۳۸۰.
سرانجام کورش اسدی، شب شنبه سوم تیر ۱۳۹۶ در ۵۲ سالگی در خانه خود در تهران درگذشت. پیکر کورش اسدی در میان بدرقه‌ی خانواده، دوستان و هوادارانش از خانه‌ی هنرمندان به قطعه‌ی نام آوران بهشت زهرا منتقل و به خاک سپرده شد. پس از مرگ او اعلام شد که با توجه به درگذشت او در منزل شخصی، پیکر وی برای مشخص شدن علت مرگ به پزشکی قانونی تحویل داده شده‌است. اما حتی پس از مراسم تشییع و دفن و بزرگداشت وی، علت مرگ کورش اسدی رسماً اعلام نشد. هر چند اخبار غیر رسمی حاکی از مرگ خود خواسته او بود. مجله الکترونیک پاد داتیک، که روز پنجشنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۶ و پس از گذشت بیست روز از مرگ کورش اسدی، به قلم و همت جمعی از نویسندگان و اهل قلم و دوستان اسدی منتشر شده‌ است، بر خبر خودکشی کورش اسدی صحه می‌گذارد و با پرداختن به موضوع خودکشی و آن هم از نوع «خودکشی با گاز» برای نخستین بار این خبر را تأیید کرد.
عاطفه چهارمحالیان، نویسنده و همسر کورش اسدی روز ۲۸ تیر ماه در گفتگویی با بی‌بی‌سی فارسی تأیید کرد که اسدی هنگامی که در خانه‌اش در تهران تنها بوده با گاز خودش را کشته‌است.

گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی (رها)