دنیا با نگاه دل

چه زندگی زیبایی دارم چقدر لذت میبرم از این قدم زدن..پیاده رو شلوغ است و دلم ارام..راستی..چرا همه ی این ادمها ناراحتن…؟
کاش انها نیز عشقی به زیبایی عشق من داشتند..زندگی ام را دوست دارم..لحظه به لحظه اش را…مگر میشود ادمی با داشتن چنین عشقی دلگیر باشد؟!!پیاده رو شلوغ است و دلم ارام…ارامتر از این میشود؟؟!!
عشقی دارم به زیبایی تمام ارامش های دنیا..به او قول داده ام نگاهم را جز او به کسی تعارف نکنم…قول داده ام فقط برای او باشم…وای که چقدر این قول دادن و گرفتنها را دوست دارم…همیشه حرفش در قلبم جریان دارد که عشقم با کسی تقسیمت نمیکنم…
قدم هایم را ارامتر میکنم….چقدر این ادمها عجله دارند..
هی پسر….مگر راهت را نمیبینی؟؟!!
این گفته ی من بود به پسرکی که دست عشقش را گرفته و با شدت به من برخورد کرد.پخش زمین شدم و حتی به چهره ی پسرک نگاه نمیکنم..اخر قول داده ام..پسرک حرفی نمیزندو حرصم را بیشتر میکند..با توام مگر راهت را نمیبینی؟
بار پسرک حرفی نمیزند…خدایا از حرص اتش گرفتم…دختری که همراه پسرک بود دستم را گرفت و از زمین بلندم کرد..
چه عطر اشنایی..ناخوداگاه سر بلند کردم و چشمهای عشقم را روبروی خودم دیدم..
قلبم میلرزد…تنم یخ بسته است…پلکهایم سنگین شده است…وای چقدر پیاده رو شلوغ است…وای چقدر زندگی ناارام است…وای اصلا حالم خوب نیست…چرا بعضی ها میخندند…چرا بعضی ها خوشحالند…زندگی را دوست ندارم…لحظه لحظه اش عذاب است…
عشقم با عشقش روبه رویم ایستاده است…در چشمانش خیره شدم…قرار بود با کسی تقسیمم نکنی..اشکم بدرقه ی راهت….بسلامت…