تلخ مث سیب حوا

در دنیایی زندگی میکنیم سرشار از زیبایی

زیبایی های فریبنده ای که همه را محو تماشا میکند همچون سراب

دنیایی که مملو از زمان است زمانی که رحم و مروتی ندارد

و هیچ احساسی را درک نمیکندتنها به محاسبات توجه میکند

و انجام وظیفه میکند میکُشد جان میبخشد گاهی شاد میکندگاهی نابود میکند

آنگاه که خود را با همه عواطف در کنار زمان میبینیم

درک میکنیم که همین دنیای زیبا چقدر بی رحم است
و میفهمیم تنها ارزش هستی همین جان است

و نه ثروتی و نه فقری ملاک است به پیرامون خود نگاه کنیم ببینیم چقدر جان ها رفتند 

گاه بد و گاه خوب برای زمان چه فرقی میکند

خوب باشیم یا بد او وظیفه اش را انجام میدهد جان میگیرد جان میبخشد

همه هستی یک سراب است

و جز خود وجودم هیچ حقیقتی نیست خوشا آنان که دریافتند

و از چرخه خارج شدند

تمام جهان مادی برای روح چون زندان است زندانی تاریک و متعفن

چون آنقدر غرق آن شدیم بوی آن را احساس نمیکنیم به مانند شخصی که

کار میکندو عرق میکند بدنش بو میگیرد اما چون آهسته محو بوی بد شد درک نمیکند

و بوی خود را احساس نمیکند

تنها زمانی که نزد یک شخصی که تمیز است مینشیند

آن شخص میفهمد چقدر او بد بوست.. مث بوی جورابکه خود حس نمیکنیم مادیات و جهان ماده همین است

و این را روح میداند چون خارج از ماده است

کسانی که اسیر ذهنیت و ناراحتی و غصه هستند بد بازنده شدند

نه برای داشته ها خوشحال باید بود

نه برای از دست دادن غمگین باید شد بالاتر از سیاهی رنگی نیست

شاد باید بود خوب و مهربان باید بود و در حق دیگران گذشت و ایثار باید کرد

به مردم نگاه کنید چقدر در تلاطم هستند

نام خود را فراموش کرده اند نه نشستن را میفهمند نه راه رفتن را درک میکنند

ذهن آنها آنقدر درگیر مادیات شد که همه چیز را فراموش کردند

همین الان حالت خود را توجه کنید

زمین را چه کسی احساس میکند اکنون؟

حتی وزن وارده خود را به زمین حس نمیکنیم

چون ذهن درگیر لحظات است درگیر پول است درگیر ماشین، خانه، درگیر دعوا کردن،

 درگیر غذا خوردن پوشیدن لباس و…..

حتی ذهن برخی درگیر این کلمات است

که چه میگوید؟بیکار است چه نمیگوید؟

مادیات همچون ویروس ذهن است که تمام سلول ها را فاسد و تباه میکند مادیات فقط پول نیستند

تفکرات منفی هم مادیات هستند عمل و رفتار هم مادیات هست

هر چه که چشم میبیند و گوش میشنود و جسم درک میکند مادیات است

چون ما تنها با محیط آشنا هستیم نه به خود و نه به باطن و جان خود

غالبی که در آیینه میبینیم و خود تصور کردیم اما ما اندیشه آیم

یک تفکر و یک انرژی متعالی که نه قابل لمس هستیم نه قایل رویت و نه قابل تصور

اندیشه ای که لایه های متعددی از درک و دریافت اطلاعات است

تکامل یافته میلیون ها سال تجربه لایه های وجودی که منبع دانش

الهامات تجربیات ادراکات است

نه جنسی میشناسید و نه غالبی دارد مث امواج صوتی مث سیگنال های ماهواره ای

هر چند باز هم کماکان ادامه میدهیم چون باز فراموش میکنیم

و به رفتار های مادی خود میپردازیم

کافی است یک لحظه خوشی بدست آید

همه چیز را فراموش میکنیم این خصلت نفس ادمیست

فریبکاری دورویی ذهنیت سازی و …… شیطان کیست؟جز خود نفس من!!!!!!!!!!

خود را میفریبیم به گردن دیگری میاندازیم

چقدر خصلت جالبی داریمچه نفس مکاری داریم

که دایما مشغول است و جز کلماتی نظیرحسادت بخل

بیخیال بزار برای بعد فعلا وقت است  ولکن او آدم نیست و…..

و ما چقدر عاشقانه به حرفش گوش میکنیم

یک مادر اینقدر عاشقانه به کودک گوش نمیکند

که ما به نفس گوش میکنیم طبیعت نه جوان میشناسد نه پیری با عصا

ما خود لغب اشرافیت دادیم به خود

در صورتی که فرق بین من و مورچه برای خدا نیست

پس او جوان مهربانی را بی جان میکند بی درنگ

یا مورچه ای را کنار یک حبه قند میگذاردکه کیف و پادشاهی کند 

یا پیری را آنقدر ناتوان که جسمش خود را بخوردتا استخوان شود

کودکی را فلج میکند یکی را نابینا گربه ای را سوار لامبورگینی میکند

انسانی را سوار خر..چه فرقی میکند بین تمام اجزای یک واحدکه ما نام جهان برای آن نهادیم

آیا در جسم ما عضوی برتر از عضو دیگر است؟

جهان چه؟ آیا کل جهان یک تن واحد نیست؟

کدام اجزای این هستی برتر است از دیگری!؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

که ما اینقدر راحت زبان میرانیم منیت میکنیم خودخواهی میکنیممقام ها به خود میدهیم

یا القاب و ستم ها روا میداریمنسبت به خود و دیگران و طبیعت… به عناوین مختلف

باید دوست داشتنی بود و این ممکن نیست

مگراینکه دوست داشته باشیم تا دوستمان داشته باشند 

به زمین مرده عشق بورزیمگل خواهد رویید 

به درخت خشکیده عشق بورزیم جوانه خواهد زد

و به خود عشق بورزیم خدا خواهد شد……………