هر دم خدا را نفس میکشم

 وجودم را با هو پر خواهم کرد

برای زندگی کردن هیچ تلاشی لازم نیست

انگونه که یک رودخانه بدونه هیچ زحمتی به پیش میرود ، تو نیز چون رودخانه ای در حرکتی ، تلاش رمز موفقیت نیست بلکه زور زدن نفس است چون گردابی که تنها بدور خود میچرخد ، 

نماز هم یک مراقبه است

مفهوم نماز را باید درک نمود

وجود انسان را میتوان به یک لیوان آب زلال تشبیه نمود … و وجود افکار منفی و اداب و رفتار در زندگی را به گِل که اگر به آب اضافه شود موجبات گل آلود شدن و کدر و غیر قابل شرب شدن ان میشود … 

تمرینات .. عبادات .. مراقبه ..سکوت .. اذکار و تمامی تلاش برای کنترل ذهن و نفس موجبات ته نشین شدن گِل در درون آب میگردد و بدین شکل آب دوباره به ماهیت اصلی خود و زلال شدن برمیگردد … 

اصل پذیرش یکی از اصول مهم در رسیدن به آرامش دورنی است، بدین توضیح انسان باید آنچه که از توان و ظرفیت دارد و سرنوشت پذیرا ی آن باشد ، به ستیز با طبیعت پایان دهد .

انچه بر بوم نقاشی میکشند ماهیت خود بوم نیست …بلکه زایده ذهن نقاش است 

خود بوم نقاشی،سفید است و فارغ از هر رنگ و طرحی که ما میبینیم 

مقوله عدالت در عرصه گیتی چگونه است؟

بدن خود را در نظر بگیرید این جسم مال انسان است و در این جسم عضوهایی نقش آفرینی میکنند که برخی در رده پست تر و برخی در رده بالاتر حکم فرامایی میکنند مثال : 

ادمی چون برگ خزان است 

برگهایی که با همه امید  جوانه میزنند و رشد میکنند 

آنجا که تفکیک باشد تباهی آغاز خواهد شد 

در طول تاریخ بشریت دو عامل اصلی همواره مد نظر همه اندیشمندان فلسفی دوران ها بوده و خواهد بود 

این دوعامل سیستم مادیات(پول ،مقام،دارایی و ) و نقطه مقابل آن مسله معنویات(عشق ،معرفت ،خرد ،مهربانی و ) میباشد 

آه یادش بخیر ایام قدیم

آن روزگارانی که عشق رنگ آبی آسمان بود و به زلال چشمه ساران

هر آنکس را خدا بخواهد هدایت خواهد کرد و هر انکس را بخواهد به سیاهی رهنمون خواهد کرد 

نه این برتر است نه آن پست تر 

یکی از عواملی که موجب تحولات جهان هستی است مقوله زمان است.. 

همه ما فکر میکنیم که در حال تغیرات و تحولات در زندگی هستیم و این تحولات کم و بیش را حاصل تلاش خود میدانیم در این بین از تاثیر زمان بر خود غافل میشویم… اما به حقیقت زمان را به چه چیزی میتوانیم تشبیح کنیم؟ 

عمری را زندگی میکنیم

بی انکه بدانیم چه هستیم و که هستیم

ذهن انسان در بدو تولد دارای توان و پتانسیل بالایی در پردازش اطلاعات و ارتباطات فرکانسی با محیط خود میباشد…اما یک کودک به خاطر عدم شناخت و آگاهی از خود قادر به استفاده از تکنیک استفاده از این توان در مغز خود نمیباشد و تنها به شادی کودکانه خود اقدام میکند اما به حقیقت چگونه است که ذهن در ابتدا قدرتمند است و چه عامل هایی منجر به مرگ پردازش اطلاعات و ارتباطات در انسان میشود؟ … مغز انسان دارای میلیون ها سلول پردازش گر میباشد که در ابتدای خلقت این سلول ها به مانند رشته های نوری هستند که خالی از هر گونه اطلاعات میباشند نقش این سلول ها پردازش اطلاعات محیط با استفاده از حواس ظاهری و باطنی انسان میباشد که در طول زمان بر اثر حوادث و تجربیات شخصی هر انسانی که به نهاد فطری او برمیگردد از افکار و حوادث پرمیشود و سلول های پر شده از افکار از شکل نور خارج شده به شکل سلول خاموش تبدیل میشود بدین شکل این سلول ها نمیمیرند بلکه از چرخه پردازش کنار میروند و عملا به یک سلول بی مصرف حاوی افکار بی استفاده تبدیل میگردند که در حقیقت نقش پردازش گری را دارا هستند …. در طول زمان میزان از کار افتادن این سلول ها بر پردازش و توان شخص در ارتباط با محیط و زندگی اثر منفی می‌گذارد که خود تایین کننده موفقیت و شکست یک فرد چه در زمینه های معنوی و مادی میگردد…

اما چگونه میتوان این سلولها را دوباره به چرخه پردازش بازگردان و این مسله چه تاثیری در وجود انسان خواهد داشت ؟

به اندازه هر انسانی در طبیعت یک تفکری است و هیچ انسانی صاحب تفکر دیگری نیست مگر تفکر و مکتبی را تقلید کند همانگونه که اثر انگشتان ما با هم یکی نیستند ….

در راه سلوک این وظیفه شخصی هر انسانی است که راه را انتخاب کند و مسولیت هر انتخابی تنها بر عهده خود شخص خواهد بود

در مورد تجربه و مهارت های زندگی لازم است بدانیم که تجارب خود بخش های مختلفی دارند

تجاربی که در مدت زمان کوتاه بدست می آیند و تجارب بلند مدت

در دنیایی زندگی میکنیم سرشار از زیبایی

زیبایی های فریبنده ای که همه را محو تماشا میکند همچون سراب

در دنیایی زندگی میکنیم با رنگ های گوناگون

رنگ هایی فریبنده و زیبا

در طول تاریخ بشر همواره در هر سیستمی اعم از اجتماعی و مذهبی نزاع بر سر درستی و نادرستی تفکرات صاحبان هر سیستم وجود داشته و هر مکتبی مبتنی بر اندیشه های خود، مکتب خود را بالاترین مکتب دانسته و سایر مکاتب را با استدلالهای خود رد میکند …در تمامی هستی وحدت الهی حاکم بر تمامی مکاتب جهانی بوده و در این بین تمامی مکاتب الهی باید تابع وحدت این مکتب بزرگ بوده و باشند و اندیشه خود را در یک محور قرار دهند و آن محور عشق و دوستی و رضای خداوند متعال است نه دشمنی و ستیز و جنگ های لفظی برای اثبات حقانیت یک سیستم …..

بسیاری از مردم در خارج از مکاتب عرفانی از درون این مکاتب بی خبر بوده اند و هستند و تا مادامی که وارد این راه نشده اند نمیتوانند از عدم مدیریت صحیح و عدم همبستگی این سیستم اگاهی پیدا کنند .. چرا که در این بین هر عارف و زاهدی خود را تافته جدا بافته میداند و آموزه های خود را بهترین آموزه و راه نجات بشر دانسته و در این بین بر صاحبان دیگر اندیشه تافته و تخریبات زیادی را بر قانون وحدت الهی ایجاد میکنند بی آنکه از اثرات مخرب وارد آمده بر بدنه سیستم وجودی اگاهی یابند حال عرفان بخشی از این مسله میباشد که کماکان در مکاتب شعرا و سایر مکاتب ادبیاتی و هنری هم این مقوله وجود داشته و دارد … از اثرات ناشی از این برخورد ها و تفکرات میتوان به از بین رفتن اعتماد و انگیزه دیگران نسبت به مکاتب ادبی عرفانی نام برد که خود عاملی بسیار مهم خطرناک در عدم همبستگی و قانون وحدت وجودی وایجاد یاس و ناامیدی میباشد … بدین شکل سلسله وار ..او میگوید که من بهترو کامل ترم !! و دیگری میگوید من از او بهتر و کاملترم و ……. بدین شکل دایما در چرخه انحرافات فکری و ذهنیت ها و منیت ها از هدف واحده که وحدت در تمام بدنه آفرینش  وجودی بوده دور میشویم و سیر تکاملی را فراموش میکنیم بی انکه ذره ای متوجه تِرک ناشی از این برخورد ها بر بدنه وحدت هستی شویم به مانند خاموشی رشد یک دانه در تاریکی شب در دل یک سنگ آهسته و بیصدا… باشد روزی که همه ما بر دایره وحدت الهی قدم برداریم و یک صدا ندای عشق و سرود دوستی و مهربانی سرنهیم و خواسته های شخصی و نفسانی را کنار بگذاریم و منافع کلی را در نظر بگیریم و حضرت سعدی چه زیبا فرمود: