کاهش پردازش ذهنی

ذهن انسان در بدو تولد دارای توان و پتانسیل بالایی در پردازش اطلاعات و ارتباطات فرکانسی با محیط خود میباشد…اما یک کودک به خاطر عدم شناخت و آگاهی از خود قادر به استفاده از تکنیک استفاده از این توان در مغز خود نمیباشد و تنها به شادی کودکانه خود اقدام میکند اما به حقیقت چگونه است که ذهن در ابتدا قدرتمند است و چه عامل هایی منجر به مرگ پردازش اطلاعات و ارتباطات در انسان میشود؟ … مغز انسان دارای میلیون ها سلول پردازش گر میباشد که در ابتدای خلقت این سلول ها به مانند رشته های نوری هستند که خالی از هر گونه اطلاعات میباشند نقش این سلول ها پردازش اطلاعات محیط با استفاده از حواس ظاهری و باطنی انسان میباشد که در طول زمان بر اثر حوادث و تجربیات شخصی هر انسانی که به نهاد فطری او برمیگردد از افکار و حوادث پرمیشود و سلول های پر شده از افکار از شکل نور خارج شده به شکل سلول خاموش تبدیل میشود بدین شکل این سلول ها نمیمیرند بلکه از چرخه پردازش کنار میروند و عملا به یک سلول بی مصرف حاوی افکار بی استفاده تبدیل میگردند که در حقیقت نقش پردازش گری را دارا هستند …. در طول زمان میزان از کار افتادن این سلول ها بر پردازش و توان شخص در ارتباط با محیط و زندگی اثر منفی می‌گذارد که خود تایین کننده موفقیت و شکست یک فرد چه در زمینه های معنوی و مادی میگردد…

اما چگونه میتوان این سلولها را دوباره به چرخه پردازش بازگردان و این مسله چه تاثیری در وجود انسان خواهد داشت ؟

در هر آیینی روش هایی برای احیا کردن این سولها وجود دارد که کماکان ما شاهد آن هستیم اما اگاه بر دلیل علمی انها نیستیم و یا حتی به آن توجه نمیکنیم …مثلا در سیستم بودایی روش های مراقبه ای و مدیتیشن برای تخلیه این سلولها از افکار استفاده میشود در اسلام تمرکز به خدا و اذکار یا نماز ….و در سیستم های مختلف به روش های خود…

اگر بتوان این سلول ها را از افکار خالی کرد به حقیقت توان انسان بسیار گسترده خواهد شد و ذهن قدرت بیشماری را کسب خواهد کرد و این مسله بسته به میزان تخلیه سازی سلولهای پر شده از افکار زاید دارد ….تا جایی که هر انچه ذهن بدان بیاندیشد در جهان ماده اعمال خواهد شد و به حقیقت تبدیل خواهد شد انسان بینهایت است و کشف این توامندیهای وجودی مستلزم توجه به همین مقوله است ….