🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃
و باد پنجره ها را وانمود،
از دریچه ای مرارت انگیز
تاخرناسِ هایشان با نیش و کنایه بر من کشند
اما من شاخه ای بیش نبودم
به رنج بارِ بی بهار گل سیب خشکیده .
آیا بهار نزدیک است؟!
من جز به خاک کمر خم نمی کنم،
تماشا نمی کنم ، فردا نمی کنم.
میوه ی صبرم را هم نمی خورم
.
.
.
.
.
.
و سیب میان پیچک آغوشت شکفت
و شاخه جان گرفت.
28 بهمن ماه 1396
کاربرانی که این شعر را پسندیده اند :
کاربرانی که این شعر را خوانده اند :
اسفند 3, 1396
سلام
چطوری جوان؟!
پاسخ
اسفند 3, 1396
سلام استاد رضا پور، تأخیر بنده رو در پاسخگویی بپذیرید.
پاسخ
اسفند 4, 1396
درود بر فرزند شاعرم
سپيد موفقي ست
آفرين
پاسخ
اسفند 4, 1396
درود استاد خراسانی.
سپاسگزارم از اینکه کم و کاستی شعر بنده را با اقتضای سن خویش پوشاندید.
پاسخ
اسفند 4, 1396
درودها شاعر جوان
خوش اومدید به جمع شعر پاکی ها
مانا باشید و موفق
پاسخ
اسفند 5, 1396
سلام، خیلی لطف کردید خانم امینی
پاسخ
بستن فرم