آئینه ی داور

آئینه ی داور
.
رادمـردی چون علـی دیگـرنیایــد روزگــار
لافَتــی الّا عَلــی لا سیــف الّا ذوالفَقــار
.
ای بنازم ذوالفقارش شیعه را حرمت زِ ِاوست
نقش بستـه نامِ پاکش بر دلم عـزّت زِ اوسـت
فخرِ عالم عرش را لنگر بـود رَحمـت زِ اوسـت
.
شأن و شوکـت در دو گیتی دینِ مـا را اعتبـار
لا فَتـی الّا عَلـی لا سیــف الّا ذوالفَقـــار
.
عـدل را اُلگـو به دنیـا گوهر پاک عدالت
آفریــده حــّیِ داور شاهکــاری بـا صلابــت
شدبه میلادش جهانی غـرقِ درشَهـدِ ِسعـادت
.
مهـرِ او افتـاده در دل گشتـه مـا را افتخــار
لا فَتــی اِلّا عَلــی لا سیــف اِلّا ذوالفَقــار
.
بذلِ خاتم در رکوعش جان ببـازد در سجـودش
همسری لایق به زهرا عشق احمد در وجودش
گوهری بی مثل و همتا در مروّت عدلُ جودش
.
هرکه در دل عشق حیـدر پَـروَرد شـد رستگـار
لا فَتـی الّا عَلــی لا سیـــف الّا ذوالفَقــار
.
در مقامـش کن تأمـل کعبـه باشـد زادگاهـش
قبـلِ میـلادش بـه دنیـا بـود والا جایگاهـش
ای بنـازم رهبـری که نورِ ایـزد در نگاهــش
.
شک نـدارم بـر علـی عاشـق بـوَد پروردگـار
لا فَتــی الّا عَلــی لا سیــف الّا ذوالفَقــار
.
یا علی گفتن مضاعـف می نمایـد قدرتـم را
مشکلـی در کار افتـد مـی فَزآیـد جرأتـم را
چون سپردم دل به مهرش تا گرفتـم عزّتـم را
.
اسم او فریـاد مـن شـد تـا اَبـد بـا اقتـدار
لا فَتـی الّا عَلـی لا سیــف الّا ذوالفَقـــار
.
ای (حبیبم) مـدحِ او را نِی شود آری به دفتـر
از قلـم هرگـز نباشــد انتظـارِ وصفِ حیـــدر
شعرها گر شـد سـروده مـدحِ او دائـم مـکرَر
.
بیــت هایـی را نوشتــم تـا بمانــد یـادگــار
لا فَتـی الّا عَلــی لا سیــف الّا ذوالفَقــــار
.
…….حبیب رضائی رازلیقی