از کتاب آتشفشانِ ناز – 12

سلام و احترام،
فرهیختگان بزرگوار!
خیلی دوست دارم تعادلی میان شعر سنتی و شعر نو در آثارم داشته باشم.
از طرفی، اشعار سنتی زیادی چاپ شده (در چند کتاب) و چاپ نشده دارم و علاقمند به نشر شان هستم و از طرف دیگر،دوستدار شناساندن قالب های تازه ای همچون سروش، سه گلشن و شعر سبز(چندآهنگ) هستم.
مدتی تقریبا فقط اشعار سنتی ام را نشر می دادم. دوستانی همچون استاد طارق خراسانی تذکر خوبی دادند که اگر می خواهی قالب های نوین را معرفی کنی، باید بیش تر به نشر آنها بپردازی.
مدتی به نشر قالب های نوین پرداختم؛ اما از نشر شعر سنتی، جا ماندم.
با اجازه تان، در بخش پیام های مربوط به شعرهای سنتی ام، اشعاری در برخی از قالب های نوین نیازمند به معرفی بیش تر می آورم:

شیر، گیرِ کمین نمی مانَد/
دست در آستین نمی مانَد/
کاشغر، اهل چین نمی مانَد/
تا ابد، این چنین نمی مانَد/
عاقبت، مال ماست.//

قالب شعری سروش، دارای این ویژگی هاست(البته ممکن است در بعضی سروش ها، برخی از این موارد حذف شوند):
1- مربوط به هر دو شیوه ی شعر سنتی و نو (سروش، قالبی تلفیقی ست که گاهی به سبک سنتی و گاهی به سبک نو به کار می رود)
2-دارای از سه تا پنج (و گاهی بیش تر) مصراع(سنتی) یا لَخت (شعر نو)
3- بر وزن فاعلاتن مفاعلن فعلات، نیم وزن های مشابه ویا انشعابات مرتبط نیمایی آنها (این وزن به دلایل کارشناسانه ای که پیش تر توضیح داده شده، برگزیده شده است و با همه ی اینها سرایش سروش در سایر اوزان هم امکانپذیر است)
4- بدون قافیه مندی مصراع( یا لَخت) آخر در کنار قافیه مندی همه ویا بیش تر مصراع (لَخت) های دیگر
5- دارای قافیه ی درونی علاوه بر قافیه ی بیرونی
6- دارای پایانِ لفظیِ بسته (شعر، بطور کامل به پایان برسد و ناقص و نیاز به ادامه دار شدن نباشد)
7- دارای پایانِ معناییِ باز (شعر، چند بُعدی و تفسیر پذیر و باز باشد)
8- دارای تنوع پردازی در مسیرِ یگانگیِ شعر (شعر، پذیرنده ی مطالب بظاهر مختلف و متنوعی باشد که بطور کلی، مربوط به هم و در یک حوزه ی واحدند)
9- دارای پایان کوبشی (شعر، با ضربه ی معنایی، غافلگیرکنندگی و یا به شکلی فراتر از معمول قسمت های قبلی اش تمام شود)
10- پذیرنده ی انواع موضوعات و بسیاری از شیوه های پردازش و زاویه های دید
11- قالب سروش، گرایش زیادی به پردازش مَثَل ویا مَثَل گونه دارد و گاهی برخی مصراع های سروش، هریک به تنهایی مثل ویا مثل واره ای هستند
و بطور خلاصه:
قالب شعری سروش،
حدفاصل و جامعِ قالب های کوتاهی مثل دوبیتی، رباعی و سه گانی می باشد.