🍃🌷🍃به پایگاه ادبی شعر پاک خوش آمدید 🍃🌷🍃

 باغبان

(ثبت: 4370) تیر 8, 1396 
باغبان

باغبان تیشه نزن ریشه ی دل پائیزه
بنگر ازدردو غم خود چسان لبریزه
سالهائیست که نهال دل او خشکیده
برگهایش تو ببین زرد شده و میریزه 

اشک

الف اشک که در چشم دلم جاری شد

بیش از آن زد شرر بر دل من کاری شد

غم و حسرت که در این وادی عشق بود مرا

آی مردم که مرگ دلم انگار شد

کاربرانی که این شعر را پسندیده اند (2):

کاربرانی که این شعر را خوانده اند (4):